Matthias, ik ben geen intellectueel en heb het moeilijk met termen als "intransigentie". Eerlijk gezegd, weet ik echt niet wat dat betekent.
Je verwijt LSP dat we niet concreet genoeg zijn? Dat lijkt me toch vreemd hoor. Ik weet wel dat er iets als een "urban legend" de ronde gaat dat LSP zou bestaan uit wat jongeren met pamfletjes, affiches en rode vestjes. Maar het vreemde is dat we dergelijke critici zelden of nooit zien als we betrokken zijn in concrete gevechten. Als wij in een wijk in Gent campagne voeren, zien we niemand van onze collega's ter linkerzijde. Heel af en toe eens een kameraad van de SAP die komt kijken, maar in het algemeen worden wij in onze werking zelden of nooit geconfronteerd met andere linkse organisaties. Het is dan ook vreemd als die andere organisaties dan plots wel menen te weten dat wij nooit concreet zouden zijn
Nuja, op zich is dat niet zo vreemd, je kent ons enkel vanop enkele grote betogingen waar je LSP'ers gezien hebt in een delegatie met vooral jongeren. Ook daar zal het zijn je bewustzijn wel bepalen (of klinkt dat te erg interbellum-achtig?).
Onze meningsverschillen over praktische werking komen nogal sterk tot uiting in hetgeen je hier schreef:
"Ons jongerenwerk is onder druk komen te staan door de uitzichtloze situatie van de linkerzijde in Vlaanderen en sorry - het sektaire gezeik van een groot deel daarvan. De goesting om steeds maar dit soort debatten aan te gaan vermindert na een tijdje "
D�*t geeft nu eens goed weer waarom we in verschillende organisaties zitten:
1/ Jongerenwerk dat onder druk komt op een ogenblik dat jongeren sterker in actie kwamen zoals het afgelopen jaar, zou niet mogen kunnen.
Als reden de uitzichtloze situatie van links aangeven is al helemaal naast de kwestie, en een puur defensief vertrekpunt. Het is mogelijk om vandaag een organisatie op te bouwen onder jongeren, er is een grotere bereidheid om mee te werken en actief te worden en gevormd te worden. Als je daar niet kunt op inspelen, moet je je vragen stellen over de manier waarop je jongeren benadert en wat jongerenwerk juist inhoudt voor je organisatie.
2/ De impact van "sectair gezeik" op jongerenwerk vind ik bizar. In welke scholen vind je andere organisaties? Ik ben hier in Antwerpen actief en behalve ons is er geen enkele organisatie die op een georganiseerde wijze scholieren en/of studenten bijeenbrengt. Welke sectair zou er dan in staat zijn om te komen zeiken? Die opmerking getuigt inderdaad van wat ik "navelstaren" noem: constant naar de andere linksen zitten kijken, in plaats van een taktiek te hebben die bredere lagen kan aanspreken, of toch gericht is op het aanspreken van bredere lagen. In het interbellum noemden ze zoiets een "overgangsbenadering"
We zullen wel over heel wat thema's van mening verschillen. Over het nationale vraagstuk niet in het minst. Over de verkiezingen denk ik dat je steun aan AEL geen stap vooruit betekent. Op een recente AEL-meeting in Antwerpen viel mij de versterking van het nationalistische element in het discours op. (Als je daar een parallel wilt trekken naar het interbellum moet je eens de discussies lezen tussen de Amerikaanse SWP en Trotski over het zwarte nationalisme in de VS).
Het is duidelijk dat er ernstige redenen zijn om verschillende organisaties te vormen. Het zou verlammend werken op de organisatie om constant intern de discussies te moeten voeren die wij hier nu aanreiken, zonder er al te diep op in te gaan. Bovendien hebben we blijkbaar een verschillende opvatting over hoe we vandaag de linkerzijde kunnen versterken. Ik ben er wel van overtuigd dat dit het oogmerk is van zowel de SAP als de LSP. We zullen wel zien, de waarheid is meestal nogal concreet