Dat er met twee maten en twee gewichten wordt gemeten.
Wanneer neonazi's aanslagen plegen heeft de reguliere media er geen probleem mee om hun motieven te benoemen.
Meer zelfs, ze zijn er als de kippen bij om de schuld van dergelijke aanslagen in de schoenen te schuiven van politieke partijen die daar niets mee te maken hebben maar die ze - in al hun "journalistieke objectiviteit" - hartsgrondig haten:
De raakpunten tussen de dader in Nieuw-Zeeland en Vlaams Belang zijn akelig onmiskenbaar
Wanneer Europese moslims - in navolging van hun profeet Mohammed - dood en verderf zaaien in Europa of in pakweg Syrië, dan wordt het islamitische motief van al dat geweld zoveel mogelijk verzwegen in de media.
Meer zelfs, de verantwoordelijkheid wordt zonder blikken of blozen in de schoenen geschoven van de autochtonen in de Westerse gastlanden:
Het zijn wel onze Syriëstrijders
Die dubbele moraal in de media is het gevolg van het feit dat ze al 50 jaar lang het obscene oorlogsdiscours van de koran afschilderen als een soort van verkeerd begrepen vredesreligie. Hoe meer de werkelijkheid hun vooroordelen weerlegt, hoe selectiever ze worden in hun berichtgeving.
Indien de reguliere media nog enige geloofwaardigheid willen behouden op het vlak van berichtgeving over massa-immigratie en islam, dan zouden ze eigenlijk van de ene dag op de andere moeten herbeginnen met een schone lei van onpartijdigheid. Maar dat betekent zoveel als toegeven dat ze de bevolking de voorbije 50 jaar voor de gek hebben gehouden. En dat is een kostprijs die ze niet willen betalen.
En dus blijven ze hun eigen put van leugens steeds dieper graven. Zoals
Comical Ali ten tijde van de Amerikaanse invasie in Irak. Of het bedrijf
Lernout & Hauspie in haar laatste dagen.