De interne keuken van Rood en LSP geeft ons weer wat staaltjes van typische trotskistisch elitedenken.
- Eerst probeerde Erik de Bruyn om een akkoord te sluiten met Groen. Dat zou geen kartel zijn maar Rood zou een aantal vaste plaatsen op de lijst hebben. Kwestie van de schijn hoog te houden dat de Bruyn en Rood een factor met gewicht zijn.
Groen schiet de poging af op basis van de standpunten van de Bruyn over de hoofddoek.
Groen pikt het niet (terecht) dat de Bruyn de werkende klasse wil verdelen op basis van een stukje textiel. De Bruyn terug naar af.
- Wat nu? De arrogantie heeft al tot veel slechte initiatieven geleid. Nieuw standpunt van rood: misschien toch nog een kartel aangaan met PVDA? Eerst neerbuigend de voorstellen van PVDA afwijzen, en nu, nadat alle andere opportunistische pogingen onmogelijk zijn, braaf aan de deur van PVDA kloppen om het politiek leven van De Bruyn te redden?
Ik weet niet wat de PVDA zal antwoorden maar hopelijk sturen ze De Bruyn wandelen. Rood is volledig de weg van CAP aan het opgaan: geen enkele syndikale steun, vechtend voor een resultaat na de komma en bijna uitsluitend gedragen door trotskisten.
- Maar ondertussen zijn de tijden veranderd. De PVDA heeft "le vent en poupe". En LSP is op de terugweg. Dat bewijst het aantal aanwezigen op hun socialisme weekend zaterdag en zondag: 162 aanwezigen, tav 200 aanwezigen vorig jaar en 300 een paar jaar geleden.
- LSP heeft het vooral zeer moeilijk om een andere dan parasiterende rol te spelen. Ter herinnering: de strategie van LSP was tot hun afscheuring van Sp-a : parasiteren, en proberen zo veel mogelijk Spa - leden in trotskistische vaarwateren te krijgen, naar het grote voorbeeld en de meesters in Engeland. Eénmaal afstand genomen van Spa. (zonder toe te geven dat ze jarenlang hun energie contraproductief in de partij te steken die ze nu verfoeien) hadden ze één lijn: aan jongeren uitleggen hoe stalinistisch de PVDA wel was en daarmee elk jaar een aantal jongeren lijmen voor hun sekte.
- Maar De Bruyn zit vast aan LSP. Zonder LSP betekent Rood gewoon niets. En LSP, ja die zijn zo anti – PVDA dat een compromis quasi onmogelijk is. Anderzijds: De Bruyn zal wel beseffen dat een resultaat na de komma in oktober zijn politiek einde betekent. Niemand zal hem nog ernstig nemen.
- Wat nu gedaan? Een waarschijnlijk scenario is dat er geen compromis komt met PVDA want LSP wil geen compromis, dat Rood apart opkomt en dus probeert om stemmen weg te houden van PVDA. Het resultaat zal naar mijn inschatting rond de 0,5 % liggen. En dan zitten we kompleet in het CAP – scenario: een kompleet debacle en het einde van een zoveelste poging van trotskisten om jarenlang geduldig werken in de arbeidersklasse te vervangen door spektakelpolitiek: hopen dat de eigen zwakte gecompenseerd wordt door media – belangstelling.
|