[Erw]

Sinds de 2011 EU crisis vermelden banken de depositogarantie van 100000 euro per klant per bank.
Die houdt in dat als de nazi's beslissen een bank failliet te doen gaan, spaarders 100000 euro overhouden, het deel erboven gommen de nazi's weg.
Om dat risico te vermijden, is er de optie om dat deel boven het bedrag, cash af te halen en zelf maken dat het veilig wordt bewaard.

En, als het geld nodig is, en banktransactie nodig is, terug te storten op bankrekening.

Echter, de nazi's zijn daar klaarblijkelijk tegen.
Eerst, limiteren ze cash opnames tot 30000 per 2 weken.
(zoals de internetbanking daglimiet die er voorheen niet was).
Dus iemand die 90000 euro cash wilt opnemen, heeft 6 weken nodig om dat te verkrijgen van de bank.

Nu volgt een echt relaas.
Een decennium geleden, worden euro's van bankrekening ingewisseld voor andere opslag van waarde, met een daarin gespecialiseerd bedrijf/winkel.
Precies diezelfde gekozen belegging, fysiek hetzelfde, wordt terug verkocht, aan datzelfde bedrijf/winkel.
De belegger kiest ervoor om de bankdepositogarantie niet te riskeren, en wilt dit geld als cash opnemen.
De bank echter vraagt de facturen, van toen, en nu.
Die worden verstrekt.
Daarop stemt de bank in met de cashopnames, echter met de mededeling dat het niet evident zal zijn om het cash terug op rekening te krijgen.
Een nadere uitleg wil de bank niet geven.
Een jaar na deze cash opname, wil de belegger met dit cash iets kopen, maar vereist wetgeving van de nazi's dat dit via rekening gebeurt, rechtstreeks met cash verbieden ze.
Wat blijkt: de bank weigert, zonder daarvoor een wetsbasis op te geven..
Pas na OmbudsFin ingeschakeld te hebben, en via OmbudsFin medegedeeld, is de "toepasselijke wetgeving die de bank dit gedrag oplegt" antiwitwaswetgeving. Specifieker - wet en artikel, niet opgegeven.
Nochtans, staat in het reglement van de bank dat cash storten, ook van grote bedragen, kan. Enkel in geval munten (telwerk) zijn er limieten en kosten. Bij briefjes, niet, er is een limiet, maar die is hoog genoeg om praktisch te zijn.

OmbudsFin is, zelfs bij willen, machteloos tov de bank.
Nochtans, is cash legaal betaalmiddel.
De legale verkrijging van het geld, werd bewezen, en kan terug getraceerd worden naar loonoverschrijvingen.
Het cash, kan terug getraceerd worden naar cash opnames van rekening.
Iemand met "zwart" cash geld, gaat dat uitgeven, ipv "wit" geld van rekening in cash op te nemen.

De nationale bank verklaard zich onbevoegd bij geschillen tussen bank en particulier. Nochtans is dit geen "onderling" geschil, maar een weigering van legaal betaalmiddel, zogezegd op basis van wetgeving, echter zonder wet en artikel te vermelden. Dat is als een rechter die oordeelt zonder verwijzing naar wet en artikel. De nationale bank is ook toezichthouder, net als andere instanties, zoals de FSMA (van website: De FSMA is op 1 april 2011 opgericht en heet voluit Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten (‘Financial Services and Markets Authority’ of FSMA).).
En ook de FOD Economie.
Die laatste stelt dat dit de bevoegdheid van de nationale bank is, maar die verklaarde zich echter onbevoegd.
Een typerend overheidsstraatje. De 1 verwijst naar de ander enzoverder, tot een cirkeltje, uiteindelijk niemand die verantwoordelijkheid wil nemen.

Zo zie je: de war on cash.
Als de nazi's willen, kunnen ze ALLE spaargeld garanderen. Als het potverteert wordt, en daarom niet terugbetaald, is ermee gekocht geweest, eigendom is verschoven. Andermans spaargeld wordt uitgeleend, er wordt mee gekocht, interesten worden gemanipuleerd in het voordeel van de lener/koper en in het nadeel van de spaarder. De prijzen worden hoger gedreven, en de nazi's hanteren een geldcreatie doel om die frontrun trend aan te kunnen houden.
Ze kunnen netzogoed geld creeren om alle spaargeld te garanderen, als dat ze geld creeren om kredietverstrekking te garanderen.

Als je weigert om spaargeld te garanderen, en zelfs spaarders verwittigt over beperkte garantie, dan moet je ook maken dat spaarders die verwittiging ter harte kunnen nemen, en kiezen om hun spaargeld onafhankelijk te maken van de bank.
De houding van verwittigen, en de verwittigde tegenhouden van die verwittiging ter harte te nemen, is tegenstrijdig, en heeft maar één motief: een "war on cash".
Het verschil tussen de woorden, en de daden, van de financiele afdeling van de nazi centrale planning.