Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Steben
Neoliberalisme natuurlijk. Communisme 2.
|
Noem het hoe je wil.
10 jaar geleden zeiden banken dat je naast je hypotheek 1000 euro moest over hebben om te kunnen leven. Wie toen een lening aanging op basis van die berekening, merkt vandaag dat alles duurder wordt en dat je er met 1000 euro niet meer komt. Of je moet dingen laten die je je vroeger wel kon permitteren.
Liber in liberalisme betekent vrijheid. Er zijn vele soorten vrijheid, en vooral veel manieren waarop die vrijheden worden ingeperkt.
Emotionele vrijheid (gevangen zitten in een slechte relatie maar er niet uit kunnen omdat je je dan schuldig voelt, voor je partner of voor de kinderen) is er zo een.
Financiële vrijheid.. Velen onder ons die noodgedwongen op basis van 2 inkomens een huis kopen met een afbetaling van 20 jaar. Na 4 jaar is het liefdesvuur gedoofd, maar eruit gaan betekent je huis moeten verkopen. Dus blijf je in je huis en in je slechte relatie. Tot je erft, en de vrijheid verwerft om uiteen te kunnen gaan.
De enige oplossing die ik zie voor dat probleem, is dat ouders slim omgaan met vastgoed via erfenis en hun kinderen een mooie start kunnen garanderen. We evolueren naar een maatschappij waarin mensen rijkdom verwerven via hun afkomst, en veel minder via arbeid. Het aantal kinderen dat je maakt, is bepalend voor hun financiële toekomst.
Noem me gerust een neoliberaal, maar mijn kind zal het goed hebben. Ik zie de socialisten, de beroepsdoppers met 4 kinderen al klagen hoe ongelijk de maatschappij wel is. Dat ze de rijken moeten taxeren zodat mensen die slimme keuzes maken evenveel ellende krijgen dan dommeriken en luieriken die van de staat afhankelijk zijn. Mij zal het een worst wezen, zo lang ze maar met hun pollen van de erfbelasting weg blijven. Maar in dat geval verhuis ik naar een ander continent