[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Het schijnt dat in alle culturen aan de vaderfiguur een grote waarde wordt toegekend. Stamhoofden en koningen worden ook wel vader genoemd en dan is dat omdat zij grote autoriteit hebben over de stamleden of het volk en omdat zij ook de beschermers zijn. Ook militaire leiders zoals Willem van Oranje worden wel vader genoemd.

Bij het kijken naar Planeet Nigeria (NPO2) vorige week viel mij op dat de tribale vorst daar de titel Oba heeft en dat men gelooft in zijn macht om met een banvloek (voodoo) mensen te straffen. Zijn banvloek over bepaalde ongewenste zaken heeft meer effect dan een strafwet. Hij wordt geëerd met veel protocol. Oba lijkt sterk op opa en op abba (hebreeuws) en ook wel op pappa.

In het Onze Vader wordt God vergeleken met een vader. Hoe oud dat gebruik toen was weet ik niet, maar het was niet universeel want in de islam is het niet overgenomen. Misschien moet Mohammed daar gezien worden als de vaderfiguur. Het woord Mohammedaan wijst daar op. Maar dat kan ook wel als afgoderij worden gezien en dan kan men volgelingen van Mohammed islamieten noemen. Niettemin worden alle handelingen van Mohammed gezien als voorbeelden voor zijn 'volgelingen', of in zekere zin zijn nageslacht.

Nochtans, in de aloude (lees: zeer oude) culturen was het de moederfiguur die dikwijls primeerde. De zogenaamde ‘Almoeder’. Niet de vaderfiguur.

”Voor de meesten van ons lijkt het vanzelfsprekend om het opperwezen ‘God de Vader’ te noemen. Beschouwt men echter de ‘grote geschiedenis der mensheid’, dan blijkt het opperwezen ook vaak ‘God de Moeder’ te zijn, of 'Moeder van God', of ‘de Moedergodin’. Er zijn heel wat sporen en restanten van deze cultus, vooral uit het Neolithicum tot 7.000 jaar geleden, wijzend op een matriarchale samenleving, waar het hoogste principe, opperste symbool van vruchtbaarheid of scheppingskracht, als vrouwelijk werd gezien. Ook bepaalde mysteriecultussen zouden teruggrijpen op deze traditie.”