Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Valentinus
Waarschijnlijk heb je gelijk maar de tijden zijn dan toch veranderd. Ik was ten tijde van Gorbatchov in Semipalatinsk met een internationaal gezelschap waaronder heel veel Russen. De anti-Russische gevoelens van de lokale elite waren toen soms pijnlijk. Maar is er veel veranderd.
Met de Esperantobeweging was ik in de Krim toen die nog bij Oekraïne hoorde. Toen maakte alles nog wat een onderkomen indruk. Weinig onderhoud. Het zou nu beter zijn.
Het is moeilijk algemene uitspraken te doen over een volk. Het hangt sterk af van tijd en plaats. Al zijn er wel algemene tendensen bepaald door een elite. Soms doen die elite de bevolking veel schade omdat ze blind nationalistische of religieuze overtuigingen willen doordrukken. De afscheuringen in Georgië en de extreme slachtofferrol van Armenië is daar een voorbeeld van. Ik denk dat met meer respect voor elkaar en meer verdraagzaamheid iedereen een beter leven zou kunnen hebben. Mijn teleurstelling is dat zelfs in de Esperantobeweging (die veel succes kende in de voormalige Oostbloklanden) bij een eventueel conflict zoals in ex-Joegoslavië, Georgië, Oekraïne, ... alle gezond verstand plots lijkt te verdwijnen.
|
Semey noemt dit nu. Oekraïne maakt nog steeds een onderkomen indruk. Het centrum hebben ze opgepoetst, maar in Disney stijl zonder smaak, net als in Georgië. De volkswijken waar de meeste mensen wonen maken een zeer onderkomen indruk, zeker in vergelijking met de meeste steden in Rusland of Kazachstan.
De elite in de ex-Sovjet landen is inderdaad verantwoordelijk voor veel onheil. De communistische elite was uitgegroeid tot een soort elite, betere klasse, en ze hebben die positie omgezet in geld toen de Sovjet-Unie uiteen viel, er was nog weinig geloof in idealen, en je ziet dat China daar lessen uit getrokken heeft.
Kazachstan is een land dat vrij artificieel gecreëerd is door Stalin in 1923. Kazachen waren toen nog een wilde nomadenstam die niet konden lezen of schrijven. De Russen hadden alles in handen, ook de landbouwgrond. Plots kreeg het Kazachs de status van nationale taal, werd de deelrepubliek in snel tempo geïndustrialiseerd, kregen Kazachen een gedegen opleiding en trokken ze ook naar de steden om in fabrieken te werken. Dat de communisten de Russen voor trokken is een westerse mythe en leugen. Integendeel de niet-Russische volkeren kregen enorme kansen.
Maar vanaf de jaren 60 en 70 werden de steppen van Kazachstan geleidelijk omgezet in landbouwgrond. Kazachen zijn nomaden en geen goede landbouwers, dus dit trok heel veel Russen aan. De Russen kwamen in de meerderheid en dit zorgde voor wrevel bij de Kazachen. Dit is waarschijnlijk wat U wil zeggen.
In de jaren 90 trokken veel Russen weg uit Kazachstan. De etnische Duitsers en Joden trokken bijna allemaal weg naar Duitsland en Israël. De etnische Russen voelden zich niet echt gewenst en gingen naar Rusland, maar dit viel nog mee omdat Rusland toen ook een chaos was net als Kazachstan.
In 1989 waren de Russen een meerderheid, in 2018 maken ze nog ongeveer een derde van de bevolking uit, wat ook niet min is.
In de praktijk zie je geen enkel verschil als je de grens tussen beide landen oversteekt. Want ook in Rusland heb je deelrepublieken waar Aziatisch uitziende mensen in de meerderheid zijn. En in sommige stukken van Kazachstan maken Russen tot 90% van de bevolking uit.
Kazachen werden terug de meerderheid. Onder Poetin probeerde Rusland constructief met Kazachstan samen te werken. Kazachen hadden nu een hogere socio-economische positie vergeleken met Russen dus geen reden om wrok te voelen. En Nazarbayev zorgde voor een stabiel klimaat, geen moslimextremisme, en ook geen grote wantoestanden, Kazachstan is zelfs minder corrupt en welvarender dan Rusland zelf. De Russen en Kazachen leven vreedzaam samen, er zijn veel gemengde huwelijken. En Kazachstan kan nooit lid van de EU worden zonder dat Rusland lid wordt. Geen reden dus tot concurrentie, geen extreem nationalisme, geen Oekraïense toestanden gelukkig. De relatie tussen Kazachstan en Rusland kun je gezond noemen. De Kazachen aanvaarden geen Russische dictaten, beide landen werken samen als gelijken.