Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door ieveke
Eventjes terug inpikken (ik heb trouwens geen bericht gehad over reacties).
Indien men morgen een compleet nieuw fossiel vindt van een organisme verwant aan een organisme dat nu bestaat , dan moet er herijkt worden. Probleem is nu, hoe met al die "valse C 14".
|
Tenzij het een "fossiel" is uit de jaren 50, speelt dat geen rol. De ijking bestaat erin de verhouding C-14/C-totaal van een organisme te bepalen in verleden tijden. Die is min of meer constant, maar daar zijn toch wel variaties op geweest en men maakt een behoorlijke fout door te veronderstellen dat het konstant is. Het C-14 gehalte NU heeft niks te maken met de ijk kurve.
Het idee is dat de verhouding C-14/C-totaal is vastgelegd door de atmosferische concentraties, zeg maar, 5000 jaar geleden als een plant 5000 jaar geleden leefde (omdat zijn C essentieel van de toenmalige CO2 kwam in de atmosfeer, en dus die isotopische samenstelling had).
Als het spul dood is en begraven, gaat het geen nieuw C meer opdoen uit de atmosfeer, en we hebben dus een initiele C-mix waarvan de C-14 nu langzaam gaat vervallen. De verhouding C-14 / C-totaal gaat dus afnemen, als functie van de tijd. Wat men na 5000 jaar (nu dus) gaat meten, is de huidige verhouding C-14/C-totaal in het staal, en als men weet wat de C-14/C-totaal verhouding was in 't begin, dan kan men vinden dat het 5000 jaar geleden was. Aangezien die verhouding in 't begin afhangt van exact wanneer het dinges leefde, is dat geen constante. Men heeft daarom cross-calibraties doorgevoerd.
Die hebben niks te maken met het C-14 dat er nu in de atmosfeer zit. Dat gaat enkel een calibratieprobleempje vormen voor archeologen in de toekomst, die voorwerpen van de 20ste eeuw willen dateren. Die zullen moeten rekening houden met een variabel C-14 gehalte in de atmosfeer.