[marie daenen]

Ik denk dat al degene die hier zo overhoop liggen met het klimaat en de huidige protesten voor of tegen de klimaatopwarming wel of niet steunen, hoognodig hier deze wetenschappelijke bijdrage mogen lezen.:

Nieuwsbrief Pjotrs Dwarsliggers 14 maart 2019
Nr. 93

Het CO2-gevaar voor de opwarming wetenschappelijk getoetst


Waarde lezer,

Hoewel de titel de indruk wekt dat het om een onleesbare wetenschappelijke bijdrage gaat, is dat niet het geval. De auteur heeft zelf geen wetenschappelijke vorming in het klimaatdomein maar hij deed wél de moeite om zich goed te informeren en kon daarvoor rekenen op de kennis van een ervarend fysicus en tevens een geduldige ‘leraar’, die ook elke wetenschappelijke 'Dwarsliggers'-publicatie vooraf goedkeurt.

De bedoeling is om onze niet-wetenschappelijk gevormde lezers (vooral ook beleidsverantwoordelijken en journalisten) te tonen dat ze met een beetje moeite ook zelf veel meer kennis kunnen verwerven in plaats van zich gemakshalve te verschuilen achter een onbestaande wetenschappelijke ‘klimaatconsensus’. Bij twijfel, lees dan eens deze imponerende lijst van hoofdzakelijk vooraanstaande beta-wetenschappers die een petitie ondertekenden met de vraag aan President Donald Trump om uit het klimaatakkoord te treden.

Met gezond verstand komen we al een eind weg

In de fysica schuilt veel kennis die we ook zonder te studeren wel beseffen, al kunnen we die niet altijd verklaren. Iedereen weet bijvoorbeeld dat de zon onze aardbol verwarmt maar niet de ruimte. Daar is het ijzig koud en we mogen dus dankbaar zijn dat we beschermd worden door een atmosfeer, met al die waterdamp en broeikasgassen. Ze laten minder zonnestraling binnen maar houden ook de warmte binnen. Zonder dampkring zou de temperatuur zo’n dertig ?* vijfitg graden minder bedragen!

Denk eens aan onze infrarood straalkacheltjes die de lucht niet verwarmen maar wel de materie. Wat ik leerde was dat warmte eigenlijk de energie is van allerlei bewegingen binnen de materie. Voor vaste stoffen is dat enkel vibratie.

We weten ook dat we onze huid moeten beschermen tegen het onzichtbare zonlicht en daarom smeren we ons best in tijdens de zonnige dagen. Dat komt omdat de zon het overgrote deel van het licht uitzendt in het onzichtbare ultraviolet spectrum.

Wat ik ook weet is dat de intensiteit van de straling vermindert in functie van de afstand. Ik leerde dat die vermindering evenredig is met het kwadraat van de afstand.

Ik wist ook dat de straling onregelmatig is, maar leerde dat er een steeds weerkerende zonnecyclus is van ELF jaar waarbij er een verandering is van 0,3% of ~3 Watt per m2. Dat lijkt niet veel maar mijn leraar maakte mij duidelijk dat het wél belangrijk is. De gereputeerde astrofysicus Valentina Zharkova denkt zelfs dat we omwille van de veranderingen in de zonnewerking binnenkort aan een afkoeling toe zijn. Houtkacheltjes bijhouden zou wel eens heel belangrijk kunnen zijn!

Voor ik begon met schrijven wist ik al dat de atmosfeer een belangrijk onderdeel is van de klimaatveranderingen. Nu nog weten hoe dat juist in mekaar zit, want, zo kreeg ik mee als waarschuwing, menselijke ingrepen in de samenstelling van de atmosfeer zijn een stap in het onbekende en daarvoor geldt dus ook het voorzorgsprincipe.

Wat ik vooral onthield uit de lessen, was dat er over het belang van CO2, naast heel veel aanwijzingen uit ijskernboringen die het verre verleden verklaren, ook een wet in de fysica bestaat, de Wet van Lambert Beer, die slechts één wetenschappelijke conclusie toelaat:

CO2 kan ONMOGELIJK de oorzaak zijn van de opwarming van de aarde en elke maatregel om de uitstoot van CO2 te verminderen is pure geldverspilling.


Het CO2-gevaar voor de opwarming wetenschappelijk getoetst

In een vorige bijdrage toonden we aan dat de zeespiegelstijging ten gevolge van de opwarming van de aarde, berust op een fout en de zeespiegelstijging momenteel geen enkel alarmerend teken vertoont.

Een tweede dogma van het VN-IPCC is dat de menselijke uitstoot van CO2 dé oorzaak is van de actuele opwarming van de aarde.

Dit dogma omvat twee essentiële elementen: (1) dat CO2 in de atmosfeer zorgt voor een belangrijk opwarmend effect en (2) dat de door de mens veroorzaakte CO2-uitstoot, de voornaamste oorzaak is van de actuele opwarming.

Laten we beginnen met dat eerste dogma te onderzoeken: ‘Is CO2 belangrijk voor de opwarming?’ Voor ons onderzoek baseren we ons op metingen en wetten uit de fysica die algemeen aanvaard zijn.

De mogelijke rol van CO2 voor de opwarming van de aarde

Hier zien we een grafiek waarbij de correlatie tussen beide, temperatuur en CO2 aanwezigheid in de atmosfeer in het verre verleden wordt aangetoond.



Metingen van het Russisch ‘Vostok’ (betekent Oost) station op Antarctica.

Een eerste vaststelling die uit deze grafiek duidelijk blijkt is dat de herhaalde en drastische temperatuurstijgingen door de eeuwen heen niets te maken hebben met menselijke CO2-uitstoot (door het industriële gebruik van fossiele brandstoffen). Het dogma dat dit nu wel het geval zou zijn is daarmee moeilijk te bewijzen.

Deze stelling werd reeds lang geleden onderzocht en botst op meerdere ernstige wetenschappelijke bezwaren.

Er was en is wel degelijk een duidelijke correlatie tussen de temperatuur en de CO2 concentratie. Er is ook een causaal verband tussen beiden. Maar wat veroorzaakt wat? Op de grafiek hierboven is dat moeilijk te zien. Door die metingen, die we van jaar tot jaar hebben, een stukje uit te vergroten kunnen we wel op die vraag antwoorden:



We zien hier duidelijk dat de CO2 concentratieveranderingen de temperatuursverandering volgen. Er zit ongeveer 800 jaar ‘vertraging’ tussen. Nu moet het gevolg altijd na de oorzaak komen. Dus was, alvast voor het hele gekende verleden, temperatuur oorzaak en CO2 gevolg.

Maar naast de langetermijnvariaties van het klimaat zijn er ook heel veel factoren die zorgen voor de kleine variaties van het klimaat en waarover in de wetenschap helemaal géén consensus bestaat. We weten gewoon te weinig om al die invloeden en hun wisselwerking in kaart te brengen, laat staan om op deze beperkte basis betrouwbare voorspellingen te kunnen doen.

Laten we even kijken naar wat het IPCC zegt over de rol van (menselijke) CO2 in de temperatuurstijging op korte termijn:



De voorspelling van het IPCC (rode lijn) geeft een veel hogere temperatuurstijging aan dan de temperatuur (voor de periode na de industriële revolutie) die intussen werd gemeten, via waarnemingen (ballons en satellieten). Met andere woorden, ook op de korte termijn is er geen enkele wetenschappelijke basis die de alarmistische voorspellingen bevestigen.

Laten we even kijken naar een andere grafiek waarop niet alleen de gemiddelde waarde voorkomt maar ook de waaier van voorspelde temperatuurstijgingen:



De dikke rode lijn geeft aan wat er ons te wachten staat wanneer we niets doen aan de toenemende CO2-hoeveelheid. De verschillende lijnen geven de (voorspellings-)modellen voor de temperatuur weer in functie van de (menselijke) CO2-uitstoot, waarbij de onderste lijnen overeenstemmen met een minimale of helemaal géén menselijke CO2-productie.
Deze grafiek maakt meteen duidelijk dat de gemeten waarden (zwarte lijn) overeenstemmen met de voorspelling dat er geen toename was van de CO2. Daar dit echter wel het geval was moet het betekenen dat de invloed van die CO2-toename op de temperatuur gering of onbestaande is.

Als voorlopige conclusie kunnen we dus stellen dat elke maatregel om de opwarming van de aarde tegen te gaan door de CO2-uitstoot te verminderen nutteloos is. Weggegooid geld dus!

Hoe werkt CO2 in de atmosfeer op de temperatuurstijging

Het IPCC gaat uit van de aanname dat de toenemende CO2 ook een toenemende opwarming van de aarde veroorzaakt en vermits vooral de antropogene productie van CO2 fel is toegenomen sinds de industriële revolutie is hun conclusie dat de antropogene CO2 de oorzaak is van de huidige (sinds de industriële ontwikkeling) opwarming van de aarde. Daarvoor beroepen ze zich op de sensitiviteit van het klimaat voor CO2 (CO2-Climate Sensitivity). De aanname van het IPCC was dat voor elke verdubbeling van de hoeveelheid CO2 de temperatuur zal blijven stijgen met 3 (plus minus 1,5) °C. Of dus een stijging met minstens 1,5 en hoogstens 4,5°C. De voorspellingen die het IPCC aan de regeringen ter beschikking stelt gaan uit van 3ºC.

De gevoeligheid van het klimaat voor de CO2-stijging

Laten we deze grafiek eens nauwkeurig belkijken:



Die ‘gevoeligheid’ is gedefinieerd als de temperatuurverhoging die door een verdubbeling van de CO2-concentratie in de atmosfeer wordt veroorzaakt.

Uit deze grafiek leren we dat in 2000 voorspeld werd dat de CO2 gevoeligheid méér dan 4 graden Celsius (verticale as) zou kunnen bedragen. Ook vandaag nog claimen sommige klimaatalarmisten dat het inderdaad zo dramatisch zal aflopen.

Deze grafiek toont duidelijk aan dat de schattingen, dank zij voortschrijdend inzicht, de laatste 20 jaar continu gedaald zijn en zich nu naar nul toe bewegen. Intussen was er echter nog géén spoor van minder CO2 in de atmosfeer vastgesteld, en toch blijven klimaatalarmisten tot op vandaag beweren dat de opwarming catastrofaal zal zijn.

Uit deze grafiek blijkt ook een andere belangrijke vaststelling, namelijk dat verschillende wetenschappers die op deze tabel vermeld worden, afwijkende resultaten laten zien. Eén van deze wetenschappers met een gevestigde reputatie is ongetwijfeld professor aan het MIT, Dr Richard Lindzen, natuurkundige gespecialiseerd in de fysica van de atmosfeer. Hij bekleedde een belangrijke functie in het wetenschappelijk team van het IPCC, maar nam ontslag, omwille van de hardnekkigheid waarmee het IPCC bleef vasthouden aan de foutieve hogere temperatuurwaarden (rode lijn op de grafiek). Zijn berekening (in 2011) geeft aan dat de CO2-invloed op de temperatuur beperkt is tot 0,7 °C. Lezers met voldoende wetenschappelijke kennis kunnen hier zijn berekening controleren.

De grafiek hierboven toont ook aan dat Lindzen niet alleen staat met zijn veel geruststellender resultaat en dat bewijst op zijn minst dat al wie zich verbergt achter de ‘consensus’-theorie getuigt van onwetendheid of eventueel zelfs ideologische blindheid. Dat is helaas zo voor de Vlaamse traditionele media die zelfs de moeite niet willen doen om zich te informeren over de evolutie in de wetenschappelijke klimaatkennis binnen het IPCC én andere gerenommeerde instellingen.

Ook al is het duidelijk dat de invloed van CO2 minder groot is dan de politieke ‘klimaatconsensus’ ons opdringt, het blijft de moeite waard om de klimaatgevoeligheid van CO2 te toetsen aan de wetenschappelijke wetmatigheden. Immers, wanneer wetenschappelijk kan aangetoond worden dat CO2 absoluut géén argument is om onze energietransitie aan een hoog tempo en tegen een exorbitante prijs door te drukken, zouden de beleidsverantwoordelijken ten minste de kans krijgen om een niet-ideologisch gestuurd beleid te voeren dat wél door de wetenschap ondersteund wordt en, toch wel belangrijk, véél minder zal kosten, zowel in termen van geld als van de ontwrichting van de maatschappij.

Wetten en proefondervindelijke vaststellingen

Laten we even voor de niet-wetenschappelijk onderlegde lezers een voorbeeld uit het dagelijkse leven nemen vooraleer ons te wagen aan de wetenschap: Elke moeder weet dat wanneer de kinderen thuiskomen van een dagje ravotten buitenshuis, de wastrommel vol zit met vuile was. Het gebeurt dan ook wel eens dat na een eerste wasbeurt er nog hardnekkig vuil in de kleren is gebleven en een twee wasbeurt noodzakelijk is. Maar elke huisvrouw (dat mag ook een huisman zijn) weet ook dat na hooguit drie wasbeurten die kleren er niet properder van zullen worden. Moraal van dit verhaal: wasproducten maken kleren proper maar na hooguit enkele wasbeurten hebben ze geen bijkomend effect meer. Proper is proper! Na dit staaltje gezond keukenverstand van Tante Kaat, nu opnieuw een beetje wetenschap.

De Wet van Lambert-Beer zegt iets gelijkaardigs over het effect van CO2: wanneer er steeds meer CO2 in de atmosfeer aanwezig is, dan blijkt dat er van die toegenomen CO2, na door enkele lagen van de atmosfeer te dringen, nauwelijks nog iets overblijft. Het effect van méér CO2 op de toename van de temperatuur wordt steeds kleiner. Lambert Beer legde deze vermindering van het effect ook vast in een formule. Komt daarbij dat recenter deze wet proefondervindelijk werd nagemeten én bekrachtigd.

Wet van Lambert-Beer

De wet van Lambert-Beer relateert de absorptie van licht aan de eigenschappen van het materiaal waar het licht doorheen reist. Deze natuurwet werd door August Beer in 1852 geformuleerd en is ook gebaseerd op het werk van Johann Heinrich Lambert (1728-1777). Deze wet is wel degelijk toepasbaar op de absorptie van het (zonne)licht tijdens het doordringen van de atmosfeer.

De essentie van de wet van Lambert-Beer is een negatieve exponentiële afhankelijkheid van de concentratie en van de dikte van het materiaal. Lees hier de wetenschappelijke uitleg over deze wet en de formule om de degradatie van de CO2-invloed te meten.

Bedenk ook dat CO2 niet het enige broeikasgas is. In de grafiek hieronder zien we het IR-absorptiespectrum van lucht met de gebruikelijke verontreinigingen: CO2, maar ook ozon en vooral waterdamp. Ook te zien voor wie belangstelling heeft voor de doordringing van de atmosfeer, is de heel beperkte bandbreedte van CO2.

…