OPEN BRIEF AAN ……….
Opzet van dit onderwerp
Toen ik 6 jaar was schreef ik mijn eerste brief, en wel aan de Goede Sint. Een brief die wonderwel beantwoord werd.
Enkele jaren later schreef ik nogmaals een brief, maar dan aan God, en wel om Hem te vragen waarom mijn klasgenootje zo nodig naar de hemel moest en zoveel had moeten lijden.
Jarenlang schreef ik dan de meest geheimvolle brieven aan mezelf. Mijn dagboek mocht immers niemand lezen.
Dit alles bracht mij op het idee om hier op dit forum, ruimte te scheppen waar iedereen zijn brief(ven) kwijt kan aan een bekend politicus of bekende Vlaming.
Uiteraard zullen deze zich zoals steeds, als God opstellen en niet antwoorden. Maar dat ze mogelijk ons schrijven zullen lezen is niet denkbeeldig. Ik heb me immers laten vertellen dat er in alle partijen mensen zijn die hun superieuren op de hoogte houden van wat in forums leeft. Tevens heeft het verdwijnen van het forum GVA, het onze aan belang doen toenemen.
Ik zal dan maar als eerste (en misschien als enige??? van wal steken).
BESTE GUY
Met iets meer dan 3 maanden verschil zijn we even oud. Beiden worden we dan tot de vijftigers gerekend, een leeftijd waarop men onvermijdelijk achterom kijkt om een balans op te maken van wat men met die halve eeuw heeft aangevangen.
Ondanks uw drukke agenda, kan ik me niet inbeelden dat je op je verjaardag er in zou slagen, om daar niet even bij stil te staan.
Zelf heb ik gekozen om als arbeider door het leven te gaan, en dat tot verbazing van velen die meenden dat ik meer in mijn mars had.
Of ze gelijk hadden laat ik in het midden, maar nooit heb ik van deze keuze spijt gehad. Ik heb me altijd goed gevoeld onderaan de maatschappelijke ladder. Zelfs de laagste sport zou me hoogtevrees opgeleverd hebben, zodat ik geschoeid met werkmansschoenen, het voorrecht had en nog steeds heb, om met beide voeten op de grond te mogen staan.
Ik herinner me nog de verdiende promotie die een collega maakte. Na enige tijd kreeg hij van hogerhand de opdracht om ons erop te wijzen dat we onze boterhammen tijdens de lunchpauze moesten opeten. En dat terwijl zijn brooddoos, al die jaren dat we samenwerkten, leeg was voor twaalf uur.
Ik heb me nooit kunnen vinden in een kruiperige mentaliteit, maar nog minder in deze welke een beschuldigende vinger naar een ondergeschikte uitsteekt om zijn eigen gezicht te redden.
Wanneer je vijftig wordt, vergelijk je jezelf met leeftijdsgenoten en dringt de vraag zich op hoe het hen vergaan is. En omdat jij de eerste burger van dit land bent, en ik slechts enkele mensen ken die vijftig worden, hoor jij ook in dat korte rijtje thuis.
Ooit las ik je burgermanifesten. Mijn inziens werden hierin heel zinnige zaken gezegd en ook ontwaarde ik een Vlaams reflex. Tevens was jij de eerste die, buiten het Vlaams Blok, de vreemdelingenproblematiek durfde aan te kaarten. Ooit stemde ik blauw en gaf mijn vertrouwen aan Ward Beysen. We leken wel op de goede weg.
Helaas heb je onmiddellijk na je aantreden als eerste minister zulk een scherpe bocht genomen, dat je het respect dat een respectabele tegenstander verdient, in één klap verspeeld.
Telkenmale ik je nu een betoog zie houden, moet ik denken aan die collega van me. Uiteraard gaat de vergelijking niet op, maar of je nu verraad pleegt om brigadier te worden of eerste minister, hetzelfde weerzinwekkend gezicht moet je dan toch maar iedere morgen in de spiegel onder ogen durven zien.
En misschien gaat de vergelijking toch nog verder dan op het eerste gezicht blijkt. Mijn collega had superieuren boven zich, die geen tegenspraak dulden. Maar ook jij blijkt nu meer dan duidelijk behept te zijn met zulke creaturen.
Ik de tittel en jij de macht, blijkt nu wel en duidelijke afspraak te zijn geweest met je Waalse vriend Michel.
Een gedesillusioneerde ex-VLD’er
(Verhofstadt 1953° - 11 april)
|