[ydde]

Ik mag nogal eens langs “Vlaemsche weghen” flodderen. Toen mij oog getrokken werd op een topic, gevoerd tussen twee nogal dwaze schimmen, vernam ik het bestaan van een kruispunt in ons diebaar België, waarvan de naam ongeveer als “olchst” klonk. Onmiddellijk haalde ik mijn wegenkaart vanaf de zolder, maar zie … de regio (waar zich volgens sommigen deze hooiberg zou bevinden) was bevlekt door een vliegenscheet!!! Heel het land van “olchst” en verre omgeving was mij aan mijn ruime blik onttrokken. Vermits ik toch in Groot Brussel langs het carteologisch centrum moest passeren, dacht ik :”Laat ons eens een stafkaart kopen, als daar watertorens, electriciteitspalen en kerktorens opstaan, zal daar ook wel …”
Achter de balie lagen twee ambtenaren hun boterham te verdienen …
Ik sprak:” Connaitre je ici une carte acheter avec Olchst sur” want in Brussel spreek ik altijd frans.
De ene bekeek de andere nogal dwaas, sprak “Alost???” en schoot in een onbedaarbare lachbui.
Eventjes was ik de kluts kwijt, ik deinsde terug, rook nog eens goed, maar nee … ik was er zeker van: ik had niets gelost!!!
De andere, blijkbaar bijgekomen van zijn slappe lach vroeg mij: “Zukte Olchst menier?”
Hem begreep ik niet en ik zei hem vrank en vrij: “est dans tout Bruxelles personne a trouver qui sur une normale facon français parle?”
Nadat ze me buitengekiepert hadden, besloot ik om op eigen houtje die geheimzinnige onbekende plek, diep verborgen in onze gewesten te ontdekken, wat voor miserie ik toen beleeft heb …
Dat vertel ik U misschien later nog eens.