[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove

Adrian, wat versta jij onder "radicale democratie" en hoe combineer je dat met pragmatisme?

Radicaal democratie, pragmatisch gehouden.

Ten eerste moeten de formele regels in de wet al in orde zijn. En laat ons duidelijk zijn, in België is dat niet.
Ten eerste hebben we de afstotelijke kiesdrempel. De lelijkste uitvinding ooit. Die meot weg.
Ten tweede hebben we de provenciale kieslijsten, waardoor het one man, one vote systeem onrecht wordt aangedaan. Ook dat moet weg.
Ten derde hebben we het syseem imperiali en systeem 'd hondt. Dat is ook verkeerd. Een evenredige vertegenwoordiging.

Verder ben ik wat aan het spelen met ideeën voor de verkiezing van de uitvoerende macht. Op dit moment vind ik een parlementaire democratie goed. De uitvoerende macht die wordt gekozen uit de wetgevende. Maar het probleem is wel een beetje dat de wetgevende dan niet meer dan de bitch wordt van de uitvoerende. Dat vind ik spijtig.

Daarom heb ik al zitten experimenteren met een kieslijst, waarop elke partij 'zijn' kandidaat ministers mag zetten. (Die kandidaat mag ook op de kamer lijst.) Aan de hand daarvan kan je dus een verschillende uitslag bekomen in kamer en 'ministerie'. Maar aan de hand van de stemmen van de 'minister' lijst, wordt een regering samengesteld. (Daar is een meerderheid nodig.) Die meerderheid mag overeenkomen met een meerderheid in de kamer. Maar hij zal meer verantwoording hebben.

Verder ben ik ook niet echt voorstander van 'kopstemmen' en kieslijsten per partij. Die kieslijsten per partij mag je behouden, maar het is niet omdat je van boven op de lijst staat, dat je dan automatisch quasi zeker een zitje hebt. Dat is voor mij fundamenteel fout. Ik zou het ook toelaten om op elke kandidaat van elke lijst te stemmen. Wat kan er dan gebeuren? Dat bepaalde partijen door hun 'imago' (het vb in België bijvoorbeeld) dan geen stem krijgen en elke andere kandidaat van elke andere partij wel een stem. (Waarmee die persoon in feite tégen het vb heeft gestemd.) Maar op zich vind ik dat niet erg. Ik vind dat dat ook moet kunnen.

Als laatste moet er natuurlijk de mogelijkheid zijn voro een bindend referendum op volksinitiatief. Het laatste sluitstuk van de democratie.
www.democratie.nu <= meer daar over.

En hoe combineer je links zijn met je pro-kapitalistische economische visie?

Wel. Ik beschouw mezelf als relatief links op de socio-economische ladder. Het uiteindelijk doel van mijn pro-kapitalistische houding is het in stand houden van het sociale zekerheids stelsel. Alles wat ik denk, wat ik meen - economisch gezien - is het in stand houden van de sociale zekerheid. Soms moet je dan al eens een korte termijn toegeving doen, door op lange termijn daar meer voordeel uit te halen. Je kan onze sociale zekerheid bekritiseren, zeggen dat ze 'dwang' oplegt (door de belastingen) en etc. Maar ze werkt en zorgt ervoor dat ons land minder armoede kent.

Ik weet het. Ons land heeft nog steeds 10-15% armoede. Maar die cijfers moet je in context zien. Ten eerste is dat een relatieve term. Wie minder dan 60% verdient van het gemiddelde inkomen, is arm. Met andere woorden: als een groot deel rijker wordt, dan stijgt de armoede. Dat is niet logisch. Ten tweede moet je kijken naar het grote gemeenschapsvermogen. (De helft van het BNP ligt bij de overheid.) Dat is gigantisch veel. Ook arme gezinnen kunnen naar vrij goede scholen. Ook arme gezinnen kunnen internet betalen en een tweede hands pc hebben.

Armoede is in België een relatieve term. Officieel worden wij hier thuis gecategoriseerd als zijnde 'arm'. En ja, wij hebben onze toegevingen moeten doen. Wij hebben bijvoorbeeld geen auto. Maar het is zeker overleefbaar. En wij hebben een bepaalde norm van welvaart, die ik zeker genoeg acht.

Dus ja, ik geloof in ons sociale zekerheidsstelsel. Wat niet betekent dt we niet constant moeten uitkijken naar mogelijke problemen. Maar bijvoorbeeld brugpensioen opgeven, dat vind ik geen probleem. Dat is een gevolg daarvan.

De beste manier om de sociale zekerheid betaalbaar te houden, is een kapitalistische houding. Vrije markt en bedrijven die mensen relatief simpel mogen aannemen én ontslaan. Als jobzekerheid daalt, dan stijgt de werkzekerheid. En de sociale zekerheid is daar om die mensen op te vangen en terug te activeren.

Tot slot hebben we in Belgiê 2 grote problemen. De armoedeval en de werkloosheidsval. In het Belgisch systeem is het relatief moeilijk om vanuit een arme situatie (veel) rijker te worden. In Amerika is dat makkelijker. Maar toch verkies ik dit systeem, omdat het zeker niet onmogelijk is. Het is gewoon moeilijker. De werkloosheidsval is een probleem, maar een probleem dat ik verkies boven het probleem van 'mensen die recht hebben op een uitkering maar door een te streng systeem het niet kunnen krijgen'.