Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Sfax
In een land waar het gewone onderwijs quasi gratis is, en ook het hoger onderwijs ferm gesubsidiëerd wordt voor de minder begoeden van de maatschappij, lijkt dat een wel hele krasse uitspraak. Als je daarenboven de kost voor de belastingbetaler mee in rekening brengt, dan is de eis om het kaf van het koren de scheiden en niet vooruit te gaan op het tempo van de traagste, een niet meer dan normale eis.
Als je met de kansen die hier geboden worden, er niet in slaagt op een degelijke manier onderwezen te worden, dan is dat eerder te wijten aan het feit dat je de kansen niet grijpt. Een maatschappij moet het gebrek aan motivatie ook niet gaan compenseren.
Waarom zou mijn kind in een klas afgeremd moeten worden door het tempo van de traagste?
|
Dat studiekosten het enige bepalende zijn voor sociale (on)gelijkheid is een misverstand. Dat ons Belgische onderwijs (zelfs voor het grondwettelijk gratis lager en secondair) niet gratis is, is een tweede misverstand. Elk jaar zijn er cijfers over die kost, berekend door Kind en Gezin. Er zou nu eindelijk werk van gemaakt worden voor het lager onderwijs (maar bijlange nog niet voor secondair). We zullen zien wat dat in de praktijk betekent.
Er is ook het feit dat onze school een midden- en hogere klasseschool is, die "biassed" is naar arbeiderskinderen toe, op duizend en één manieren. Eén van de problemen is inderdaad dat er een op zijn minst een middenklasse thuisomgeving en culturele bagage wordt verondersteld. Als het kind die niet meekrijgt van thuis uit vertrekt hij met "een achterstand". Dat is natuurlijk zelf al bekeken vanuit het standpunt van de middenklasse. Want als je je baseert op kinderen van laaggeschoolde ouders, dan beginnen zij aan de start, maar hebben de anderen al een voorsprong. En wat blijkt: die voorsprong wordt als "normaal" beschouwd en veel leerproces, dat dat zou moeten inhalen, wordt niet als prioritair beschouwd. Ons onderwijs fixeert zich gewoon op de groep die "vanzelf" mee kan. "Er zijn er gewoon altijd die afvallen"...
Bovendien tonen de cijfers duidelijk aan dat Finland een ALGEMEEN hoog niveau heeft, en bij de best-scorende landen hoort. Een nivellering is dus niet ten nadele gegaan van hun algemeen niveau van alle kinderen. Er zijn zelfs studies die aantonen dat landen met een grote ongelijkheid niet noodzakelijk beter scoren!
In Finland zijn er immers vooral extra inspanningen voor de zwakkeren. Ze detecteren de minste geringste problemen, en nemen maatregelen. Bij hen zijn 40% van de kinderen gekend als hebbende een probleem (klein of groot) voor één of ander vak. Bij ons is dat slechts 10 �* 20%. Dat is niet omdat er minder problemen zijn, maar omdat we er niet meteen op ingrijpen. Ze blijven aanslepen, en op het einde van het jaar vertaalt zich dat in een orientatie of zittenblijven.
De Finnen passen ook gedifferencieerde pedagogie toe, waarbij ze de sterkste aan het werk kunnen zetten, en passen vaak groepswerk toe, waarbij de sterken een rol kunnen spelen in de groep.
Een vergelijking van enkele cruciale punten tussen het Finse model en het Belgische systeem, kan je vinden op
http://www.chengetheworld.org/nl/ind...cle&pid=1772#3.