Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Merkwaardig, als het om God gaat, heeft de menselijke rede het bij het rechte eind als ze tot de conclusie komt dat Hij niet bestaat. Schijnbaar niet als de rede tot een andere conclusie komt.
|
Zulke discussies over God zijn wellicht van alle tijden, maar leveren uiteindelijk weinig op. Tenzij dat men discussieert om de andere uit zijn tent te lokken en/of de argumenten en tegenargumenten te vernemen van een gelovige of van een vrijzinnige, of van een agnosticus.
En waarom? Omdat een wezen zoals 'God' zoals veel mensen hem proberen te bepalen, mocht hij al bestaan, niet te kennen, noch te definiëren, noch te ontkennen is. Zelfs al zou hij bestaan, dan nog kunnen wij hem niet voorstellen omdat hij ver boven onze menselijke voorstelling gaat.
Het bestaan van een 'God' of het niet bestaan van een 'God' is niet een kwestie van rationele kennis en kan dit ook niet zijn, maar uiteindelijk een kwestie van geloof.
En ja, heel soms is de mogelijke aanwijzing van het bestaan van een alomvattende Kracht een kwestie, of beter, het gevolg van een zeer persoonlijke overweldigende 'bovenwereldlijke' ervaring' zoals bij de mystici. Tenminste volgens hun zeggen.
Maar ja, soortgelijke ervaring ervoer Aldous Huxley in zijn
'Doors of perception' evenals Thimothy Leary, de hoge priester van de L.S.D. , soms ook. Het is allemaal zeer subjectief.
Voor een degelijke houding in het leven heeft men geen God nodig. De meeste mensen echter hebben wel nood aan een God, een opperwezen dat over hen waakt en dat een beloning aan het eind van de rit in het vooruitzicht stelt bij goed gedrag. Het zij zo. De beste levenshouding is nochtans eenvoudig:
'doe nooit een levend wezen iets aan wat ge niet wilt dat men u zou aandoen' . Indien iedereen alleen al dit zou doen, dan zouden we al een hele stap verder zijn. En na dit leven, zullen we wel zien wat er is. Of we zullen niets zien.