Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest
Je hebt volkomen gelijk : men moet gewoon de voor- en nadelen van elke taal af te wegen. Historisch hebben diverse kunsttalen reeds gepoogd de "troon" aan het Esperanto te ontrukken (Ido, interlinga, Volapük enz..). Want ja : de "natuurlijke" talen hebben allemaal in meerdere mate hun moeilijkheid om ze te leren tegen. Het is een discussie onder linguïsten, die op zich misschien boeiend is, interessant is en blijft de uiteindelijke keuze.
(die in feite reeds lang door de hoofdmoot van de wetenschappersz gemaakt is).
|
Toch even wat verfijnen: Volapük was de voorloper van het Esperanto. Ontworpen vanuit een klassiek referentiepatroon (met talrijke naamvallen e.d.) was de taal heel rijk, maar tegelijkertijd wat zwaar op de hand. Na een heftige maar korte bloei en nadat Esperanto het daglicht had gezien, schakelde het grootste deel van de Volapükisten op het Esperanto over.
Ido was inderdaad een latere poging het bestaande Esperanto te verbeteren, maar uiteindelijk is het hele project zo goed als gestrand. Interlingua daarentegen vertrok van een heel andere basis, waardoor men een soort mengelmoes van Romaanse talen heeft gemaakt. Dan nog eens met een warrige spelling. Geen te vrezen concurrent voor het Esperanto.
Er zijn nog een handjevol Volapükisten en Idisten, alhoewel de meesten onder hen tegelijkertijd ook Esperantisten zijn. Meestal studeren ze die andere taal uit taalkundige of geschiedkundige interesse. Bij het Interlingua is er wat meer beweging, alhoewel hun aantal heel sterk slinkt.
Esperanto staat als kunsttaal inderdaad onbetwistbaar aan de top, maar of die taal ooit zal doorbreken is natuurlijk een groot vraagteken. Wel is het op zich al een wonder dat deze taal haar voortbestaan blijft danken aan de sprekers zelf. Niet aan staatsinstanties die miljoenen neertellen (zoals bijvoorbeeld voor het Frans) of aan een gevestigde economische of militaire macht (zoals het Engels).