Er is CEO en CEO.
Niet "CEO" is wat telt.
Wat telt is aard bedrijf / product.
Neem nou de Staatswinkel.
De CEO's daar heten "politicus".
Hun bedrijf produceert 0 tot negatieve productie (schade).
Het verplaatst eigendom van A naar zichzelf en B.
Het komt ermee weg door dat voor zichzelf te legaliseren en voor anderen te verbieden (privilege / monopolie).
Ook veel zogenaamde privé bedrijven zijn de facto (deels) Staatswinkels.
Neem nou die plethora zonnepanelen, tuinbedrijven, interims, advocaten en fiscale adviesbureaus die heden ten dage de gebouwen van voormalige echte winkels en bedrijven inpalmen. Dat zijn eigenlijk allemaal "toffere" jobkes gemakkelijk, of gemakkelijker gemaakt door Staat CEO's die hen andermans geld toestoppen.
De ene benadelen en de andere bevoordelen. Dus zijnde zelfs een meer dan dubbel (want deel laten de Staat CEO's niet passeren) concurrentieel nadeel.
Onze gedwongen (want andermans afgepakt geld toegestopt) "multiculturele samenleving" is in principe een grote Graaicultuur.
Waarom zouden hun bazen anders zijn?
|