[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Daar denk ik anders over. Spinoza onderscheidt ware ideeën en onware ideeën, ofwel adequate en inadequate ideeën. Dat vind ik irrelevant want de betekenis of waarde van ideeën is afhankelijk van de context en het perspectief van degene die een idee koestert. Jouw atoomtheorie is waar in jouw context maar niet in de mijne.

Maar jouw mening doet er helemaal niet toe, want je weet niks van mijn atoomtheorie af.
Ideeën zijn niet alleen maar subjectieve meningen, maar ook objectieve waarheid of onwaarheid.

Er kan boven ons nog een grotere context bestaan die jouw of mijn opvatting steunt.

Omdat jouw mening nergens op berust is de kans nul dat er een grotere context bestaat.
Het slaat namelijk nergens op.
Maar ik kan mijn atoomtheorie zeer goed bewijzen.

Maar ook dat is voor mij irrelevant. Bij vrijheid van denken is elk idee toegestaan.

Het is geen vrijheid, maar willekeur.
De ware vrijheid is overeenkomstig de waarheid.

In een gegeven context zullen bepaalde ideeën tot conflicten leiden. En dikwijls zal het idee van een mogelijk conflict een gevoel van macht en gelukzaligheid veroorzaken. Bijvoorbeeld bij sport en spel, rechtzaken en oorlog. Dan stort men zich met groot plezier in een conflict. Onze discussie is een strijd tussen twee of drie contexsten. De uitkomst is niet de waarheid maar slechts blijdschap of lijden, of beide.

Er is tussen ons helemaal geen discussie over mijn atoomtheorie, want je wilt er niks van weten.
En je erkent slechts blijheid of lijden, dus gevoelens, in plaats van het denken van de waarheid, waar het om gaat.

Ethiek ontwikkelt zich en objectief gezien in de ontwikkelende context wordt dat positief gevonden. De ontwikkeling kan evenzeer dialectisch gedreven zijn als door indoctrinatie en machtsinstrumentem.
De kwalificatie positief of negatief is contextafhankelijk en subjectief.

Positief en negatief zijn objectieve begrippen, die iedereen dan ook kent.
Wel is het zo dat in de dialectiek die begrippen zich omdraaien, dus zo dat het positieve evenzeer negatief is en het negatieve positief.
Zodat het goede evenzeer een kwade kant heeft, dat kwade dus ook is en het kwade evenzeer een goede kant, dat goede ook is.
Daardoor ontstaat ontwikkeling ook het kwade te kunnen begrijpen tot de eenheid van goed en kwaad tot heiligheid.
Of andersom ook alles als duivels te beschouwen.
Nergens iets goeds in te willen zien.

Het woord gevoelsethiek zou ik vermijden.

Ik hoor hier geen enkel argument.
De ethiek oordeelt ook over de gevoelens, zo is de liefde goed en de haat is slecht.
Ook Spinoza oordeelt over gevoelens.
Zie deel III Oorsprong en aard der aandoeningen.

Bij Spiinoza ontbreekt de idee van het onbewuste en dat is volgens mij de intuïtie.

Intuïtie is niet onbewust, maar een eenheid van denken en gevoel.
Wel is het zo dat de intuïtie een nieuw idee schept dat eerst nog onbekend was, dus onbewust.
Het is dan een overgang van het onbewuste naar het bewustzijn, maar niet eenzijdig onbewust.