[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Fredje

Waar ik u tussendoor nog even op wou wijzen is dat er nog steeds DRIE talen zijn in België, u vergeet het Duits. Ik ga ervanuit dat u dit niet met opzet doet (iedereen vergeet dat derde gewest ook zo snel).

Eigenlijk worden er in België vier talen gesproken: Nederlands, Frans, Duits en Luxemburgs. In de streek van Aarlen (uitgezonderd de stad zelf, die is even verfranst als Brussel) is de omgangstaal nog altijd Luxemburgs. De Belgische staat heeft dit nooit willen erkennen en tot op heden heeft de Franse Gemeenschap wel het Luxemburgs als streektaal erkend maar weigert iedere vorm van institutioneel gebruik, meer zelfs, het bestraft mensen die het Luxemburgs gebruiken in een officiële functie. Onlangs werden er zo twee kleuterjuffen door de Franse Gemeenschap uit hun ambt gezet omdat ze de kinderen in het Luxemburgs aanspraken en niet het Frans...

Als u bedoelt dat u meertaligheid stimuleert vind ik dat prachtig. Hoe meer talen men beheerst, hoe beter communicatie kan verlopen en hoe dichter mensen bij elkaar komen.

Meertaligheid is altijd een waarde, daarvoor hebben we heus geen "unitair België" nodig.

Anderzijds blijft het principe van de moedertaal bestaan. Men zal altijd (afkomstig van de plaats waar mijn vandaan komt) meer waarde blijven hechten aan een van de talen GEVOLG dat unitaire gevoel blijft een utopie binnen het land.

Inderdaad, de taal is en blijft de krachtigste en opvallendste cultuuruiting. Zelfs in het zo geroemde Zwitserland bestaat er een spanningsveld tussen Duitstaligen (de Alemannen zoals ze in Zwitserland worden genoemd) en de Franstaligen (de Italiaans- en Reto-Romaanstaligen even buiten beschouwing gelaten daar die toch niet zo zwaar wegen op de politiek besluitvorming). Vaak ligt de breuklijn ook op politiek vlak tussen de taalgroepen. Bij de laatste volksraadpleging over de handelsakkoorden met de EU stemde het Duitstalig gedeelte overwegend "neen", terwijl bij de Latijnstalige gemeenten de ja-stem in de meerderheid was.