Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hoofdstraat
Ze konden het ook regelen dat je direct uitstapt met een 2 jaar overgangsregeling nadien, maar dat ging te makkelijk en logisch zijn. Eerst 2-jaar voeten spelen is ontworpen om voor politieke problemen te zorgen zodat een uitstap erg onwaarschijnlijk wordt.
|
Er is geen "2 jaar voetenspelen". Er is 2 jaar "vooropzeg", omdat het ook de relaties met andere landen beinvloedt en bedrijven en personen van andere landen affecteert. Het is normaal dat er een "aankondigingstijd" is.
Dat is zoals wanneer je ontslag geeft: je bent ook niet direct weg, je hebt enkele maanden vooropzeg. Ondertussen blijf je je bestaande functie houden.
De 2 jaar KUNNEN gebruikt worden om een eventuele overgangsregeling te bedisselen, OF om direct een nieuw statuut te negocieren. Het is ook "nieuw" terrein, he. Het is nooit eerder gedaan. Heel weinig internationale verdragen laten zelfs maar toe om eruit te stappen - de EEG, daar kon je bijvoorbeeld niet uit (op legale wijze).
De default actie die er gebeurt na 2 jaar is gewoon de totale scheiding, en het WTO niveau. Wil men iets anders, dan moet men dat gedurende die twee jaar onderhandelen. Maar aangezien men gedurende die 2 jaar VOL LID blijft, en daar dus alle voordelen en ook beperkingen van ondervindt, is het gedurende die vooropzeg periode niet mogelijk om nieuwe handelsverdragen af te sluiten (men kan altijd vooronderhandelingen doen, maar je bent niet zeker dat de andere gaat tekenen, want je mag zelf nog niet tekenen). Het leek dus LOGISCH om na die 2 jaar vooropzeg, een *overgangsperiode* te negocieren, waarin het land in kwestie WEL handelsverdragen kan tekenen, en *als functie daarvan* zijn nieuw handelsverdrag met de EU zou onderhandelen*. Om het voor bedrijven gemakkelijker te maken had men afgesproken - dat was niet verplicht he, maar dat heeft de UK nu eenmaal onderhandeld - om tijdens die 2 jaar overgangsperiode, grosso modo een soort van Noorwegen statuut te hebben, zodat de effecten onzichtbaar waren.
Dat de Britten er helemaal op hun eigen een zootje van gemaakt hebben, is niet de fout van de EU, noch van art. 50.