Tweede Desert Storm
Weinig machthebbers verdienen het meer van het toneel te worden verwijderd dan Saddam Hoessein, weinig volken verdienen het meer verlost te worden van hun dictator dan het Iraakse. De wereld zou zonder Saddam een veiliger plek zijn, dat lijdt geen twijfel. Toch volgt daaruit niet zonder meer dat de Verenigde Staten er verstandig aan doen 'de slager van Bagdad' gewapenderhand te verdrijven..
De vraagtekens die bij de ramkoers van president George W. Bush gezet moeten worden, zijn niet van morele of volkenrechterlijke aard. Saddam heeft meer dan genoeg bloed aan zijn handen, zijn regime vormt nog steeds een bedreiging voor de regio en voor zijn eigen bevolking. Bovendien is hij zo openlijk in overtreding van VN-resolutie 687 (vernietiging van alle massavernietigingswapens, onder inspectie van de VN), dat militair optreden zeker gerechtvaardigd is.
Maar wat gerechtvaardigd is, is niet automatisch doelmatig. Koning Abdullah van Jordanië waarschuwt dat een 'doos van Pandora' opengaat als Amerika Irak aanvalt. Bij de vorige oorlog tegen Irak, onder Bush senior, was sprake van een coalitie tussen het Westen en de Arabische wereld. Dat is nu, niet in de laatste plaats vanwege de Arabische onvrede met het pro-Israëlbeleid van Bush junior, onhaalbaar.
Daarmee is een aanval op Irak een gevaar voor de stabiliteit van de westerse bondgenoten in de regio, waar militaire actie tegen Irak een enorme stimulans betekent voor het moslim-fundamentalisme. De stabiliteit van landen als Saoedi-Arabië en Egypte wordt daardoor bedreigd. Daarom moet Bush eerst het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen weer op gang zien te brengen, voordat hij kan denken over een tweede Desert Storm.
De druk op Saddam heeft geleid tot het aanbod van Iraakse zijde om weer te praten over VN-wapeninspecties. Dat heeft alles in zich om een loos gebaar te zijn, maar vanwege de gevaren van een oorlog tegen Irak is de internationale gemeenschap verplicht tot het uiterste te gaan om te bewijzen dat het onmogelijk is Saddam op vreedzame wijze in het gareel te krijgen is. Militair ingrijpen fungeert dan als stok achter de deur - te vrezen valt dat het onvermijdelijk wordt als Saddam er, net als in de afgelopen tien jaar, geen gevolg aan geeft.
Deze opinietekst is een samenvatting van een stuk uit Het Parool
|