Een van de grootste sociaal-democratische partijen is de Britse Labour Party. En juist in die partij is het linkse gedachtegoed zo goed als dood.
Eerder schreef ik al over Tony Blair. Maar nu heeft de Labour Party weer een
fraai staaltje opportunisme laten zien in de steun aan een amendement van een Brits Conservatief parlementslid.
Het gaat er bij Labour niet om dat ze een constructief politiek verhaal vertelt, nee, de partij is een pure machtspartij. Ze probeert aan de macht te komen, het doet er niet toe hoe. Als het door dom opportunisme kan, is het prima.
Het is bijzonder spijtig dat juist Labour, als grote partij, ten prooi is gevallen aan de renegaten. Maar het is niet alleen Labour. Ook heel veel anderen sluiten doelbewust de ogen voor het gebrek aan linkse politieke consistentie. Tal van linkse politieke analisten geven terecht aan dat
alleen een sociaal en solidair Europa een toekomst heeft. So far, so good. Maar dan vermijden ze bewust de linkse politiek te noemen. Auteur Bleri Lleshi schrijft:
Dus alle Europese politici, ook de sociaal-democraten, zijn neoliberaal. Dan koestert hij verwachting van de vakbonden:
Dat is natuurlijk een illusie. De vakbondsleiders hebben net zo goed politieke standpunten en zijn in bijna alle gevallen lid van een politieke partij. In het beste geval zijn ze iets radicaler dan het gemiddelde lid van een politieke partij, maar niet veel. Nee, het gaat in de eerste plaats om een gezamenlijke linkse politieke analyse. Die ontbreekt. En de sociaal-democratie is daar in grote mate verantwoordelijk voor. Dat moet op de eerste plaats duidelijk worden gemaakt. Ook door een Lleshi.