Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Percalion
Dag Paul,
Ik kan u minstens in één aspect bijtreden: 'volledige werkgelegenheid' is geen doel. Henry Hazlitt legt het goed uit in zijn Economics in One Lesson: wat iedereen probeert is met zo weinig mogelijk inspanningen zoveel mogelijk doelen te bereiken, en niet omgekeerd met zoveel mogelijk inspanningen zo weinig mogelijk bereiken. Een juistere formulering zou dus zijn: 'volledige productie' - want men kan enkel maar volledige productie bereiken als er volledige werkgelegenheid is.
Ik kan echter niet akkoord gaan met de impliciete stelling dat mensen nu 'gedwongen' worden om acht uur per dag, vijf dagen per week te werken. In die (ongeveer) veertig uur per week verdienen mensen namelijk ontzettend veel geld (door de hoge productiviteit die we in het Westen bereikt hebben); en in principe is het mogelijk voor iemand die spaarzaam wil leven om veel minder te werken dan de standaard 38 uur. Men zou bijvoorbeeld de helft van zijn leven voltijds kunnen werken en spaarzaam leven, intussen een mooi kapitaal opbouwen, en dan de rest van zijn leven spaarzaam blijven leven van dat gespaarde kapitaal. Maar 'spaarzaam' hoeft niet eens 'in absolute armoede' te betekenen. Dat is nu net het mirakel van de productiviteitsverhoging: dat we met 38 uur werk enorm veel goederen en diensten kunnen kopen die vroeger ondenkbaar waren; en dus ook, dat we de "noodzakelijke" goederen en diensten (wat dat ook mag zijn) met minder dan 38 uur werken kunnen kopen.
Volgens mij is daar helemaal geen basisinkomen voor nodig; net zoals de voorstellen van Chaospunt helemaal geen wereldoverheid nodig hebben. Het is een kwestie van voorkeuren die mensen hebben, keuzes die ze maken.
|
De stelling is helemaal niet dat men gedwongen zou zijn voltijds te werken. Men zou de vrijheid moeten hebben om te werken als men dat wenst en zoveel men wenst.
Dan is er het probleem wat ge als ge onder werken verstaat. Het is momenteel zo dat enkel werk in een bedrijf financieel vergoed wordt en economisch gewaardeerd wordt maar ander waardevol werk zoals de zorg voor het gezin helemaal niet.
Het begrip werken zou dus al zeker uitgebreid moeten worden en dan ben ik er van overtuigd dat heel wat mensen een zinvolle activiteit zullen vinden.
Want een zinvolle activiteit hebben is zeker even belangrijk dan de financiele zekerheid.
Dan is er het probleem van de "relatieve armoede" die veroorzaakt wordt door het verschil in welvaart. Hoe dan ook speelt dat een rol in de tevredenheid die ervaren wordt. Dat ge dat "onnodige goederen" noemt boven de absolute armoedegrens doet niet ter zake. Als iedereen TV kijkt zal ik dat denkelijk ook graag doen.
Een interssante studie over geluk en inkomen is te vinden op
http://www.fh-nuernberg.de/fileadmin...Ruckriegel.pdf
Wil niet zeggen dat dat de bijbel is maar eigenlijk streven we er toch allemaal naar (denk ik) om gelukkig te zijn en sommigen gunnen dat ook aan anderen
Paul