Citaat:
We zien al langer een stevige toevloed van EU-collega’s die spontaan naar hier komen’, zegt Marc Moens, voorzitter van de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten (BVAS). Van de nieuwe artsen in Brussel had vorig jaar 47 procent een buitenlandse nationaliteit. In vergelijking met de ?*vorige jaren is dat cijfer aan de lage kant. In 2018 studeerden immers twee studentenjaren gelijktijdig af door de verkorting van de opleiding geneeskunde. Hoe dan ook startten de voorbije legislatuur meer buitenlandse dan binnenlandse artsen in Brussel.
Moens waarschuwt al jaren voor de gevolgen van die grote buitenlandse instroom. ‘De concentratie in Brussel valt te verklaren door het hoge aantal ziekenhuizen. De buitenlandse artsen worden er vaak beschouwd als goedkope werkkrachten, die de wachtdiensten voor de weekends en de nachten kunnen opvullen. Het leven hier is voor hen vaak beter dan in hun eigen land, zelfs al moeten ze doen wat Belgische artsen liever niet doen, zoals de poortwacht.’
Alleen lijken ze daarbij de Belgische artsen hoe langer, hoe meer te verdringen. Door het Europese vrije verkeer van mensen is ons land verplicht om buitenlandse artsen uit de EU automatisch een erkenning te geven. Ze vallen daardoor buiten de gelimiteerde Belgische artsenquota.
‘Het is waanzin dat we het onze eigen jongeren moeilijk maken met een toegangsexamen, terwijl Poolse, Roemeense of Letse artsen hun attest hier automatisch krijgen’, zegt Moens. ‘Het steekt, ook bij mijn jonge Brusselse collega’s, dat de helft van de artsen zonder enige test mag komen binnenwaaien.’
Bovendien is de gebrekkige taalkennis van de buitenlandse artsen vaak een probleem, zegt Moens. ‘De anamnese (het gesprek over de voorgeschiedenis van de ziekte en de patiënt, red.) lukt vaak niet goed omdat de patiënt de arts niet verstaat. In België moeten de artsen officieel een van de drie landstalen spreken, in de praktijk is er amper controle.
uit DSonline
’
|
Welke problemen we daarmee op onze hals halen is nogal duidelijk!
En het is niet enkel in Brussel dat men extra artsen kan gebruiken! Meer en meer krijgen de mensen van hun vertrouwde huisarts die op leeftijd is te horen dat hij/zij er binnenkort mee stopt.
En ga dan maar eens op zoek naar een andere arts die nog nieuwe patienten kan en wil erbij nemen...
Vooral de wetenschap dat er geen of te weinig controle is op de kennis van die buitenlandse artsen kan gevaarlijk worden!
En dan is er nog het taalprobleem, maar dat kenden de Vlamingen al langer in Bruxelles...