Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Het Verzet
‘De anamnese (het gesprek over de voorgeschiedenis van de ziekte en de patiënt, red.) lukt vaak niet goed omdat de patiënt de arts niet verstaat.
In België moeten de artsen officieel een van de drie landstalen spreken, in de praktijk is er amper controle.
In hoeverre die twee zinnen met elkaar te maken hebben, is een raadsel.
Ik vermoed dat hier eerder het probleem is dat de patient geen enkel van de landstalen machtig is, dan dat de arts ze niet kent.
|
Nee. In vele ziekenhuizen zijn de artsen buitenlanders die amper de landstaal spreken. Heb ik enkele jaren geleden al ondervonden toen mijn vader zaliger gehospitaliseerd was. Moeilijk in 't frans, onmogelijk in 't nederlands, soms hielp engels.
Dat is in Frankrijk ook zo. De lonen in openbare ziekenhuizen zijn zoveel lager dan wat een liberale specialist in eigen praktijk kan verdienen, dat openbare ziekenhuizen bijna uitsluitend (naast geneeskunde studenten natuurlijk) artsen uit de Maghreb kunnen aanwerven. Die spreken vaak maar een heel approximatief frans.