Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Paul Nollen
Ik denk dat elke zwarte plaat wel enig effect zal hebben in de goede richting maar een vergelijking met een echte (of bijna echte) solarwall zou natuurlijk interessant zijn.
Het was voor mij al verwonderlijk dat een geperforeerde (welke soort perforatie?) plaat een duidelijk beter rendement heeft dan een gewone volle plaat. Ik kan mij voorstellen dat een perforatie minder materiaal kan betekenen als het bv kleine gaatjes zijn maar het kan ook een scheur zijn met een neusvormige uitstulping (raspvorm) enz.. Het lijkt er volgens mij op dat de verwarmde oppervlakte van het materiaal dat in kontakt komt met de buitenlucht vergroot door de perforatie. Een cilindervormig gat met diameter van 1 mm² in 1 mm plaat heeft een drie maal grotere wandoppervlakte dan 1 mm². De lucht die door die gaatjes moet zal ook gelijkmatiger opgewarmd worden vermoed ik dan aan de achterzijde van een warme volle plaat, daar zal heel wat turbulentie zijn waardoor warmteoverdracht verloren gaat.
Een eenvoudige vergelijkende meetopstelling hoeft niet veel te kosten al zou een luchtdebietmeter (anemometer of luchtsnelheidsmeter ) wel interessant zijn daar dezelfde ventilator niet hetzelfde debiet geeft met een andere meetopstelling van "solarwall". Ik vermoed dat een luchtinlaat van 1 cm breed op 1 m (100 cm²) bv aan de onderzijde van een volle plaat niet dezelfde luchtweerstand heeft dan 10000 gaatjes van 1mm² in 1mm plaatdikte (in een plaat van 1 m² elke cm een gaatje  . Luchtdebiet en luchttemperatuur zijn de enige zaken die we moeten weten. Eventueel kan met elke lichtmeter de zoninstraling voor vergelijking vastgesteld worden.
Veel plezier ermee.
Paul |
Het voordeel van die perforatie is dat die lucht door die kleine gaatjes rechtstreeks in contact komt met de warmte van de plaat. Het warmt dus al op bij het binnenkomen. Anderzijds ze hebben daar ook een systeem met een gleufje onderaan, dus blijkbaar werkt dat ook wel goed genoeg.
Onlangs zag ik een experiment op de noordpool (tv) in verband met wat anders, maar voor het experiment legden ze twee platen op het ijs. Een wit en een zwart. Wit bleef ijskoud en het zwarte was binnen de minuut al iets rondom de 30° of zelfs meer.
Uiteraard in volle zon, anders werkt het voor geen meter allemaal.