Hoe zeer kan men zichzelf klemrijden zonder er zich bewust van te zijn?
Hieronder enkele vbn van draden die tamelijk recent zijn en die ik wil aanhalen om aan te tonen hoezeer we onszelf aan het klemzetten zijn zonder er blijkbaar bewust van te zijn.
Je kan ze stuk voor stuk eens doornemen, maar ik doe een poging om uiteen te zetten dat ogenschijnlijk diverse problemen eigenlijk allemaal ontspruiten uit één bronprobleem.
De diverse threads geven echter WEL goed weer hoe we met dergelijke problemen omgaan.
We hebben totaal geen oog voor het bronprobleem maar verliezen ons in oeverloze discussies over maatregelen die zich in de marge bevinden en in een ruimte waar bijna geen ruimte meer is om te manoeuvreren.
Je kan het wat vergelijken met een koppel dat een huis bewoont met een lekkend dak.
De eerste druppels worden opgevangen met een dweil.
Naarmate er meer lekken bijkomen en naarmate de ernst van de lekken verergeren worden er meer dweilen en emmers aangevoerd om het probleem te lijf te gaan.
Discussies ontstaan, wat waar dient geplaatst te worden en wie welke emmer dient leeg te gieten enz...
Het zal voor iedereen duidelijk zijn dat een emmer plaatsen een prima (zelfs noodzakelijk) initiatief is om het lekkend dak op de korte termijn aan te pakken.
Als emmers plaatsen het karakter begint te krijgen van een voorlopig/definitieve
oplossing zullen de meesten akkoord gaan dat men niet echt goed meer bezig is.
Toch lijkt dit de manier waarop we diverse problemen schijnen (die ontspruiten vanuit één bronprobleem) aan te pakken.
zie bvb
http://forum.politics.be/showthread.php?t=182684
Huis te huur
of
http://forum.politics.be/showthread.php?t=180266
Het water afsluiten bij gezinnen: is dat menselijk?
Of nog een ander, waaruit ik één reactie herneem dat als vb kan dienen hoezeer we ons zelf vastzetten.
http://forum.politics.be/showthread.php?t=164865
Strengere regels voor houtkachels
http://forum.politics.be/showpost.ph...&postcount=126
Citaat:
Greenpeace is tegen de ontginning van schaliëgas zijn, tegen kernenergie, tegen fossiele brandstoffen... enz.*
Maar waar zijn hun luide protesten tegen de talloze mensen die met hun allesbrander vochtig hout tot zelfs afval verbranden en zo veel fijn stof en dioxines uitstoten.
Met dit koude weer worden er tonnen de lucht in geblazen.
Hout kan enkel in een biocentrale of eventueel in een pelletkachel op een ecologische en rendabele manier verbrand worden. Waarom laat men in België dan nog die allesbranders toe die duidelijk het milieu verpesten.
Greenpeace en Groen waar blijft jullie protest?
|
Ziezo, een terechte opmerking.
Naarmate er meer houtkachels bijkomen naarmate er meer risico is op gezondheidsschade owv de schadelijke gassen in de rook.
Dus controleren die handel, desnoods verbieden.
Natuurlijk zijn er ook heel veel mazoutketels die slecht afgesteld zijn.
Over de toenemende (onder invloed van de opeenvolgende crises) herintrede van de kolenkachels zullen we maar best zwijgen zeker.
Nu één slecht afgestelde mazoutketel of één kolenkachel of één pummel die paletten verstookt kan de aarde wel aan, maar door onze toenemende aantallen en hieruitvolgende crises zijn er steeds meer en wordt ademen van gezonde lucht (het meest elementaire) stilaan meer en meer een probleem.
Wat kunnen we er aan doen?
Sommigen zeggen beboeten (taksen heffen).
Is een mogelijkheid.
Sommigen zeggen verbieden.
Is ook een mogelijkheid.
Verbieden of belasten zijn mogelijkheden als je aan de andere kant een goed alternatief kan aanbieden.
Zijn er alternatieven die minder belastend voor onze luchtkwaliteit zijn?
Jazeker.
Warmtepompen en gasketels zijn al een stuk beter, is nog NIET hetzelfde als helemaal milieuneutraal.
Je hoort me al komen, zelfs met onze meest milieuvriendelijke middelen komt er een ogenblik waarop je opnieuw moet stellen dat ondanks dat iedereen met bvb een gasgestookte ketel werkt er toch weer teveel vervuiling is.
Dat is HOE DAN OOK HET GEVAL ALS WE ONZE AANTALLEN BLIJVEND LATEN STIJGEN.
Door uit te wijken naar verbeterde technieken roep je geen halt toe aan het probleem ten gronde, je vermijdt het nemen van structurele maatregelen in de hoop (neem ik aan) dat het probleem zich vanzelf zal oplossen in de toekomst (een strategie die tot op heden niet gewerkt heeft).
Steeds moet men zoeken naar betere technieken om de zaak nog beheersbaar te houden.
En daar beginnen stilaan de raderen te knarsen.
Betere technieken bedenken, het is doenbaar, we zijn daar vrij goed in.
Alleen komen we op een punt waarop die betere technieken niet meer betaalbaar zijn.
Je kan als burger je ongerustheid uiten over de toenemende milieuverloedering (geheel terecht).
Je kan als overheid zo ver gaan om te takseren, te beboeten of te verbieden (misschien terecht?).
Maar als het alternatief onbetaalbaar wordt voor 60% van je bevolking.
Wat doe je dan?
Ga je het geld dan halen waar het zit om je politiek door te voeren.
Of is het geld tegen dan al lang weg.
De overheid zou effectief kunnen beslissen om aan 60% van de bevolking een warmtepomp cadeau te doen?
Maar wat zien we in realiteit gebeuren?
Zelfs subsidies voor isolatie en zonnepanelen worden teruggeschroefd (owv geen geld meer, crisis hé).
Hiermee is het cirkeltje rond, we kunnen geen kant meer op, we zitten vast.
Nu ja, een beetje morrelen lukt nog wel, maar echt structureel: forget it.
Dit ging over verwarming.
De klassieke benadering is er eentje van welles/nietes (lees de threads er maar op na)
Ja, houtkachels zijn schadelijk. Neen, houtkachels zijn niet schadelijk.
Ja, we moeten houtkachels gaan belasten/verbieden. Neen, we moet houtkachels niet belasten verbieden, we moeten zo flauw niet zijn.
Deze manier van een probleem te benaderen kan je ook toepassen op die andere voorbeelden die aangehaald werden: woonbeleid en watervoorziening en zoveel andere items waar we in een knoop komen te zitten.
We kunnen onze energie blijven steken in nietes/welles discussies over de aard van het probleem en de manier waarop we ze moeten aanpakken.
We kunnen ons ook richten op het bronprobleem waaruit nagenoeg alle hedendaagse problemen ontspruiten.