[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door FerdiEgb

Ik heb zelf in lang vervlogen tijden ooit stage gelopen in Belgonucleaire, toendertijd in Mol zoekend naar oplossingen om het "moeilijkste" afval strontium en cesium te concentreren uit de opwerkingsvloeistoffen. Sindsdien geen binding meer gehad met iets dat met nucleair te maken heeft.

In de mate dat ik het begrijp, is het niet het Sr en Cs waar men op werkt. Waar men transmutatie van wil bekomen is in eerste plaats de kleine actiniden (Am, Cm, Np,...), wat niet moeilijk is: plaats ze in een snel neutronen spectrum.

Men denkt ook aan de afscheiding van sommige fissieprodukten maar ik weet uit het hoofd niet meer welke (ik denk dat het een tin isotoop is en nog een paar andere) die langlevend zijn, om dan eventueel met een cyclotron of zo om te zetten (ik dacht dat neutronenbestraling daar niet bij helpt). Ik herinner het mij zo niet meer heel duidelijk, maar kan het wel eventueel opzoeken.

Eerlijk gezegd, en daarmee ga ik dus in tegen het "politiek correcte" in de nucleaire wereld, ik vind dat allemaal niet erg realistisch, want deze stoffen leveren enkel maar een psychologisch probleem op. Alle studies wijzen uit dat die dingen niet echt aanleiding geven tot een verwachte stralingsbelasting die enige betekenis heeft, en al dat extra scheidingswerk, en al die extra installaties en zo gaan ook hun eigen problemen en (kleine) risico's hebben.
Nu is 1 van de 3 basisprincipes van een "nucleaire praktijk" de objectieve doelmatigheid van de praktijk. En de objectieve balans qua stralingsbelasting (ALARA) is niet noodzakelijk positief voor die behandelingen, dus wat is de echte verantwoording voor die praktijk ?
Ook vraag ik mij af of die technieken economisch haalbaar zijn.

En ook moet men een aanvaardbare oplossing hebben voor het afval, onafhankelijk van welke verwerkingen men gaat toepassen. En die is er ook. En als die er is, dan heeft het geen zin om het te doen.

In sommige landen (VS) wordt wind gebruikt om water terug te pompen in stuwmeren, die dan gemiddeld meer electriciteit kunnen produceren op een flexibele manier. Onze geografie is daar jammer genoeg niet zo geschikt voor.

Wel, we hebben ook zo een pompstation: de waterval van Coo!

Ik heb de website van patrickve bekeken: indrukwekkend! Ik kende het hele verhaal van de IFR reactor niet, wat een stommiteit om dat niet te laten doorgaan. Verder een vraagje voor Patrick (of wie dan ook): indertijd is er een verbod gestemd op het gebruik van MOX in België, is dat nog steeds het geval of wordt dat al wel gebruikt?

Ik weet dat niet, ik heb die dingen niet gevolgd. Ik heb zelfs vrij laattijdig de kernuitstap vernomen! Het is het startpunt geweest om mij aan de zaak te interesseren. Ik wist zelfs niet dat MOX verboden was in Belgie. Ik weet wel dat het vroeger is gebruikt en dat de belgische reactoren dat aankunnen. Ik weet zelfs niet wat de wetgeving nu is met brandstofherwerking. Mogen we nog altijd de afgewerkte brandstof naar La Hague sturen ?