[Supe®Staaf]

Oorspronkelijk geplaatst door bezorgdeanarchist

Jouw interpretering van de woorden 'vrije meningsuiting' en 'cencuur' zijn gewoon de mijne niet.

Daar heb je gelijk in.
Ik interpreteer die woorden niet zo selectief als jij.

Meningsuiting mag voor mij vrij zijn voor iedereen. Zoniet kan je niet meer van vrije mening spreken. Als enkel machthebbers een forum krijgen, spreken we van dictatuur en censuur.

Net zoals dat voor elk slachtoffer van racisten geldt. Jij gaat een verlammende discussie aan met moordenaars.

Ik vertoon tot op heden geen verlammingsverschijnselen, dank u.
Het enige dat me verlamt, is de angst voor censors, uit welke hoek ze ook mogen komen.
Geen van hen, noch uit het linkse noch uit het rechtse kamp, kan aanspraak maken op alwetend onderscheidingsvermogen om te bepalen welke mening we precies moeten aan bod laten komen, en welke niet.
Dat komt eenvoudigweg niemand toe.
Daarom dat de uiting van mening totaal vrij moet zijn. Op het slagveld der ideeën moge de beste het dan halen.

Ik probeer een strijd te voeren tegen die moordenaars.

Dit lijkt me sterk overtrokken.
Van onzin te lezen of te horen is nog niemand ter plekke doodgestuikt.

Mijn alternatief heeft geen staat, geen legers en geen repressie-apparaat om 'mensen met een andere mening' te elimineren.

Kijk eens goed rond je heen en naar het verleden.
Er zijn bestonden (bestaan) weldegelijk staten die met behulp van hun repressieapparaat hun bevolking censureerden.
't Zijn niet de fraaiste voorbeelden.
Ik krijg soms de indruk dat sommigen heimwee naar die toestanden koesteren.
Blijkbaar resideren die niet enkel in de bruine hoek......

Tegelijkertijd maak ik een duidelijk onderscheid tss vijanden en medestanders. Met vijanden discussiëren betekent hun onderwerpen als premisses aannemen.

Discussiëren is perfect mogelijk zonder premissen te aanvaarden van om het even wie.
Discussiëren is het naast elkaar of tegenover mekaar stellen van ideeën.
In een discussie is het absoluut verarmend om van het vriend-vijand beeld uit te gaan, en a priori alles te verwerpen wat uit de mond van 'der feind' gerold komt. Dat heet preoccupatie.

Ik discussieer over racisme, antisemitisme en nationalisme enkel met mensen die dezen als hun vijanden beschouwen.

Dat heet niet discussiëren, maar onvoorwaardelijk gelijk geven. Ik spaar je de uitdrukkingen die hiervoor in mijn regio gebruikelijk zijn.

Want de discussie over deze onderwerpen gaat over strategie (die je met je medestanders voert), niet over inhoud.

Dus voor jou prevaleert niet of de waarheid het haalt.
Je wenst je enkel samen met je medestanders in het eigen grote gelijk te confijten, om het nadien op te lepelen via de oren van andersdenkenden.
Over hun mond kleef je preventief een plakker om het spreken te beletten.........
Sorry hoor, maar dat klinkt me eerder dictatoriaal in de oren.

Als je van de waarde van je ideeën overtuigd bent, dan durf je ze in de arena gooien.
Door een ideologie enkel te toetsen aan die van je napraters en kontekruipers, kan je haar waarde niet leren schatten.

Jullie vinden het blijkbaar wel nodig om inhoudelijk over moorddadige ideeën te discussiëren. Ik blijf er bij, heel makkelijk vanachter je computer, uiteindelijk zullen julllie hierdoor enkel aan de verrechtsing meewerken.

Ik vind discussie niet nodig.
Ik durf ze echter wél aangaan.
Zeker met hen die belachelijke ideeën propageren zoals censuur, straatvechterij,........ tenslotte allemaal gefrustreerde reacties uit onmacht.
Blijkbaar leven die niet enkel bij het Vlaamsblok...........