Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten
Nochtans, ook Tertullianus die iets na de dood van Justinus leefde (en ook een christelijke apologeet was, alhoewel hij zich later aansloot bij de Montanisten) vaart uit in zijn De praescriptione hereticorum tegen de Mythras-cultus die hij ‘plagiaat’ verwijt. De adepten van Mythras, zo meent hij, hebben de christelijke sacramenten zoals de doop en de eucharistie van de christenen gekopieerd om zo met de christenen te kunnen wedijveren.
Het zou dus wel kunnen dat de aantijgingen tegen Mythras door de ijverige christelijke voortrekkers in die tijd gemeengoed was bij deze apologeten. De Mythras-cultus blijkt zo te zien in deze periode een stevige mededinger te zijn geweest van de jonge en zich uitbouwende christelijke ecclesia.
|
Heidense critici van het christendom zoals satiricus Celsus beklaagden zich erover dat de nieuwe religie niets meer was dan een vage weerspiegeling van zijn eigen oude onderricht. De vroege ' kerkvaders ' zoals Justinus de Martelaar, Tertulliannus en Irenaeus waren, zoals valt te begrijpen, erdoor geschokt en zochten hun toevlucht in de wanhopige verklaring dat deze overeenkomsten het resultaat waren van ' duivelse nabootsing '. Ze gebruikten hiervoor de meest absurde argumenten die ooit werden bedacht, ze beschuldigden de duivel van plagiaat bij voorbaat, van het op duivelse manier kopiëren van het ware verhaal over Jezus voor het werkelijk plaatsvond in een poging de lichtgelovigen te misleiden. Het laatste avondmaal waarbij wijn in bloed en brood in lichaam van Jezus werd getransformeerd, zou deze gedachte alleen al de apostelen doen gruwelen. Het was zelfs verboden voor joden om bloed te nuttigen en was dus duidelijk uit de Mithras cultus overgenomen.