Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kristof Vermassen
Dat valt toch te betwijfelen. Tegen de Italianen werden successen behaald.
|
De Italianen waren één zaak,die vochten overigens (geheel anders dan in WO2 bijvoorbeeld) met ongelooflijke moed onder de extreme Alpenomstandigheden...
Ook met de Serviers had het eens zo grote Oostenrijk de grootst mogelijke moeilijkheden....(ware het niet van de wreedheden begaan door Oostenrijkers,het leek eigenlijk eerder op een vaudeville)
Noot : De Oostenrijkers werden op den duur versterkt met enkele tienduizenden Duitsers,want zelfs op hun eigen terrein,in hun eigen "arendsnesten" begonnen ze te breken....
Maar waar het echt telde,aan het Oostfront ,liepen de Oostenrijkers(of beter gezegd,de legers van het keizerrijk Oostenrijk) van de ene catastrofe in de andere,zo ernstig dat,en nu komt het,de Duitsers wel gedwongen werden om meerdere honderduizenden soldaten daar in te zetten,komplete legerkorpsen kwamen van het Westelijk Front!
Met andere woorden,de Duitsers waren niet alleen gedwongen om hun eigen Oost-Pruisische gebied te ondoen van binnenvallende Russen,ze moesten er meteen ook nog immense stukken front in Polen en Wit-Rusland bijnemen,en zelfs ook nog helpen de armlastige Roemenen te verslaan(hoewel ze daarbij hulp kregen van Bulgaren en Turken), gewoon maar om te vermijden dat Oostenrijk in elkaar stuikte....Ze deden dat met eclatant succes,dat wel,maar het betekende dat het Duitse Westfront jarenlang manschappen mankeerde......