Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Paul Nollen
De mensen zijn knappe gasten. Wij zijn in staat werk af te schaffen aan een hoog tempo.
Dat alles volgens ons aller Milton Friedman die stelde dat: (vrije vertaling)
Ons nationaal objectief is om zo weinig mogelijk jobs te hebben, het is te zeggen, het minste werk voor de grootst mogelijke productie.
Dat we dat objectief wel zullen halen zit er dik in, automatisatie staat nog in de kinderschoenen.
In feite is werkloosheid een overwinning in de zin dat we voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid wellicht in staat zijn om dwangarbeid af te schaffen.
Wat de verplichting betreft om iets te doen, dat is eigenlijk het probleem omkeren, de meeste mensen MOGEN niets doen, daar zit het probleem. Zwartwerk bewijst dat mensen niet stilvallen omwille van een (vervangings)inkomen, integendeel. Ook studies tonen dat aan (Lotto :Win for life )
Nergens kan aangetoond worden dat mensen met een basisinkomen zouden stilvallen, toch is dat het meest gebruikte argument.
Men stelt blijkbaar liever regels op, controles, sancties enz.. Dat schept ook werk natuurlijk.
Zoals men (IMF, Worldbank,..) ook altijd beweerde van het microkrediet (kleine lening zonder onderpand) dat het geld weggooien was. Ondertussen is aangetoond dat het werkt. Het basisinkomen in Alaska is een voorbeeld van een (gedeeltelijk) basisinkomen dat geen van de altijd geciteerde nadelen blijkt te verwekken, integendeel. Geef mensen de vrijheid en zij zullen creatief en actief zijn.
Paul
|
Dag Paul,
Ik kan u minstens in één aspect bijtreden: 'volledige werkgelegenheid' is geen doel. Henry Hazlitt legt het goed uit in zijn Economics in One Lesson: wat iedereen probeert is met zo weinig mogelijk inspanningen zoveel mogelijk doelen te bereiken, en niet omgekeerd met zoveel mogelijk inspanningen zo weinig mogelijk bereiken. Een juistere formulering zou dus zijn: 'volledige productie' - want men kan enkel maar volledige productie bereiken als er volledige werkgelegenheid is.
Ik kan echter niet akkoord gaan met de impliciete stelling dat mensen nu 'gedwongen' worden om acht uur per dag, vijf dagen per week te werken. In die (ongeveer) veertig uur per week verdienen mensen namelijk ontzettend veel geld (door de hoge productiviteit die we in het Westen bereikt hebben); en in principe is het mogelijk voor iemand die spaarzaam wil leven om veel minder te werken dan de standaard 38 uur. Men zou bijvoorbeeld de helft van zijn leven voltijds kunnen werken en spaarzaam leven, intussen een mooi kapitaal opbouwen, en dan de rest van zijn leven spaarzaam blijven leven van dat gespaarde kapitaal. Maar 'spaarzaam' hoeft niet eens 'in absolute armoede' te betekenen. Dat is nu net het mirakel van de productiviteitsverhoging: dat we met 38 uur werk enorm veel goederen en diensten kunnen kopen die vroeger ondenkbaar waren; en dus ook, dat we de "noodzakelijke" goederen en diensten (wat dat ook mag zijn) met minder dan 38 uur werken kunnen kopen.
Volgens mij is daar helemaal geen basisinkomen voor nodig; net zoals de voorstellen van Chaospunt helemaal geen wereldoverheid nodig hebben. Het is een kwestie van voorkeuren die mensen hebben, keuzes die ze maken.