Ondertussen hebben de Spaans gezinden het standbeeld van de Catalaanse held,Lluis Companys beklad in Taragona.
Slechte verliezers zijn dat.
Bijlage 109238
"In 1933 werd Lluis Companys gekozen tot voorzitter van de ERC en na het overlijden van Macia (1934), volgde Companys hem op als president van de Generalitat, de regering van Catalonië.
In oktober 1934 nam de Spaanse regering de centrum-rechtse CEDA op in de regering. Dit leidde in heel Spanje tot stakingen en opstanden.
De Catalaanse regering maakte van deze onrust gebruik door de volledige onafhankelijkheid van Catalonië (6 oktober) uit te roepen.
Het Spaanse leger onderdrukte het separatisme in Catalonië en de leden van de Generalitat (regering), evenals andere Catalaanse nationalisten, werden gearresteerd. Tijdens zijn proces werd Companys veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf.
De verkiezingen van februari 1936 werden gewonnen door het linkse Volksfront, waar ook de ERC toebehoorde.
Eén van de eerste maatregelen van de Volksfrontregering van de nieuwe premier Manuel Azaña was een algemene amnestie voor de leiders van de opstand van 1934. Companys kwam vrij en werd opnieuw president van de Generalitat van Catalonië en de Catalaanse autonomie werd hersteld.
Op 26 januari 1939 viel Barcelona in handen van Franco's nationalisten en Companys en zijn regering vluchtten naar Frankrijk.
Tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk werd Companys door de Gestapo gearresteerd en aan Franco uitgeleverd.
Na een kort proces werd Lluis Companys op 15 oktober 1940 in Barcelona, in de slotgracht van het kasteel van Montjuïc geëxecuteerd. "
https://nl.wikipedia.org/wiki/Llu%C3%ADs_Companys
De gelijkenis met President Puigdemont is treffend.
Alleen werd Puigdemont niet meer uitgeleverd aan Madrid,
mede dankzij de Vlaamse steun van voornamelijk de N-VA politici.