Hoewel de scheidingslijn tussen (het klassiek liberalisme) en (neoliberalisme, libertarisme en marktfundamentalisme) niet altijd duidelijk is, kan men stellen dat libertarisme, neoliberalisme en marktfundamentalisme radicale dogma zijn waarvan de grenzen steeds duidelijker worden. (Francis Fukuyama)
Het zogenaamde neoliberaal Stalinisme, de gedwongen en geleide dwangeconomie der multinationale bedrijven, met aan het roer hun eeuwenoude economische dictators die onmogelijk van hun troon te stoten zijn, deze veroorzaken een staatsvacuüm waarbij de samenleving gedwongen wordt blindelings te volgen, al dan niet in armoede.
Voor de neoliberale schijndemocratie is elk alternatief project niet mogelijk en vooral niet wenselijk!
Het is een monopolisering van multinationale bedrijven en “geen liberalisering” met daling van prijzen als gevolg.
Vrijdenkers zijn tegen elke vorm van eenheidsdenkend en monopolisering, omdat het uiteindelijk mens en natuur zal schaden.
De zelfvernietiging is de enige grens aan de grenzeloze neoliberale winstaccumulatie.
Zoals ook de Amerikaanse droom niet bestaat (tenzij je slaapt), zo bestaat ook het neoliberaal paradijs niet!
De VS met zijn monocultuur die alle macht naar zich toe trekt en de media controleert.
En zoals ook de homo economicus niet echt bestaat, zo bestaat ook de universele mens niet, mondiale integratie is een illusie, het is een tijdsverschijnsel, vreemdelingen niet buiten maar uitbuiten dat is “hun ideaal”!
De neoliberale levensstijl beperkt zich tot een zeer select decadent clubje egotrippers die geen pottenkijkers dulden, liefst met weinig leden beheren ze deze wereld, dit om de controle niet te verliezen.
|