[Jantje]

Oorspronkelijk geplaatst door Peche

De mens mag dan wel een nietig wezen zijn, tegelijk zijn we groots. Een creationist hoeft voor mij persé niet te geloven in leven na dood. Vanuit mijn optiek gelooft een creationist dat het leven gecreëerd is en niet op toeval rust. Welk religie zij daarin aanhangen kan cultureel verschillen. Persoonlijk blijf ik het liever westers bekijken. Noch wil ik me nog inlaten met tijdspannes of dergelijke doctrines van verwachtingen. Wel heb ik ervaren dat ons cultureel erfgoed veel goeds in zich heeft en veel goeds heeft voortgebracht. Onze religieuze leidraad is niet zo gruwelijk en vooral op naastenliefde berust. Veel onder ons wanen zich geen christen meer, maar veel onder ons handelen wel zo. Wanneer men een ideologie nastreeft in de praktijk, maar niet meer gelooft in christus, dan lijkt mij de boodschap belangrijker dan de boodschapper.

Binnen Het Creationisme word bepaald dat God de Aarde heeft geschapen en de bewijzen daarvoor worden gevonden in de geloofboeken.

Afgelopen jaren botste ik op muren van atheïsten, creationisten, evolutionisten, but what’s a name? De discussie voeren over elkaar tegen elkaar lijkt dikwijls veel interessanter geworden te zijn dan het thema zelve.
Dat kan schelen van het bestaan van Jezus tot de evolutietheorie.
Wat ik nog meer heb opgemerkt is dat bepaalde segmenten in de wetenschap ook te snel van stapel lopen. En dat zij ook “geloven” in iets dat quasi niet te bewijzen valt. Ze noemen dat dan feiten, maar het zijn in ware hypotheses. En nu wil ik zeker niet in herhaling vallen met mijn cliché’s maar weerleg mijn ervaring.
Want het feit is dat ik waanzinnig verliefd ben geworden op de evolutietheorie, maar het ontstaan daarin voor mij niet te verklaren valt. Val ik daarom terug op “God”? God is voor mij een bevredigend antwoord. Het is een woord dat beelden oproept bij mensen, maar bij mij de oneindigheid vertegenwoordigd. Het is een nirwana dat werkt via dat wat is en Jezus zei het al: Het koninkrijk is in en rondom U. Van alle ideologieën vind ik die van Jezus toch de meest fascinerende aller tijden. En daarin loopt mijn verstand en hart synchroon. Het is een weten-schap voor mij geworden.
Ik zie het intelligent design manifesteren in het leven zelf. En hoe meer ik er over denk, hoe meer ik het tot in de kern van mijn wezen weet. Daarom ben ik creationist. De andere zoekt misschien een tegenpool in de wetenschap, maar ik ervaar het liever in symbiose.
Toen mijn religie zich synchroniseerde met de mythologie was ik enorm dankbaar een religieuze kennis te hebben. Het maakte de hele zaak een boel gemakkelijker. Anders was dat Chinees geweest voor mij
En zo ben ik dan eigenlijk in een triniteit beland in plaats van een dualiteit.
Religie ft mythologie ft evolutie

In de meeste discussies loopt men inderdaad vast op de geloofovertuiging van de tegenpartij.
Een open discussie met een open blik op de zaken is zelden te vinden