Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Piero
U heeft mijn mening over Sartre's leerstuk over "zijn en niets", of "zijn en de ontkenning daarvan", begrepen of niet begrepen. Hoe dan ook, ik zal het nog toelichten op 4 punten.
1. Met "Als men zo redeneert" bedoel ik: als men zo redeneert als Jean-Paul Sartre in dit verhaal over de afwezigheid van Pierre in het café.
2. D.w.z. dat de zintuiglijke waarneming van hetgeen wij als denkbeeld koesteren alleen een extra dimensie geeft aan ons denkbeeld, namelijk de dimensie van tijd en plaats en eventueel van het uiterlijk van de entiteit die wij als denkbeeld kennen. Bij afwezigheid van die entiteit in het café ontkennen niet die entiteit, maar onze verwachting omtrent zijn positie in tijd en ruimte. Christenen moeten zo ook hun vedwachting over de wederkomst van Christus steeds weer herzien als hij niet op het door een expert voorspeld moment in de geschiedenis is wedergekomen. Sommigen zullen dan de existentie van Christus ontkennen. Anderen blijven geloven in zijn bestaan en zijn wederkomst.
|
Toegepast op deze rubriek denk ik aan de vraag of het waar is dat Jezus leeft of bestaat. Voor wie het gelooft bestaat Jezus de massias. Maar als men niet weet waar en hoe een overleden persoon leeft, dan is deze voor de wet dood en kan hij geen rechtshandeling verrichten. U mag evenwel geloven dat die persoon op de een of andere wijze leeft en tot die persoon bidden. Hij leeft dan in waarheid voor u maar voor mij is hij niets. Er is geen bewijs gevonden voor zijn bestaan. De Joden hadden een dergelijk probleem met de goden van hun buren. Die waren "niets in hun ogen".