Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pavolini
Ik noem iemand die het materialisme een centrale rol in zijn handelen geeft een Untermensch naar Nietzscheaanse betekenis ja. Ondernemers zijn -genoodzaakt door het kapitalistisch systeem?- materialisten pur sang. Veel werknemers zijn dat ook, maar ze zijn relatief gezien naar omvang van hun groep veel kleiner in aantal.
Overigens ook uw eerste opmerking wijst op het bewieroken van "de ondernemer" als weldoener en grote voorbeeld. Nochtans kan niemand, en dus ook de ondernemers niet, iets uitbouwen zonder dat de gemeenschap daartoe de middelen verschaft (leningen, infrastructuur, onderwijs en scholing,...). Maar je zegt het zelf, ze spelen een rol in de opbouw en behoud van de welvaart, hetgeen het materiële deelaspect is van welzijn.
|
Het komt dus nooit in je op dat er nu eenmaal mensen zijn die door wat ze zijn ondernemer zijn geworden? Heel wat mensen kiezen er voor om zelfstandig te worden en kennen de consequenties. Uiteindelijk wil het overgrote deel van de samenleving via bezit ook een stuk welzijn verwerven en daar zit een stuk individualiteit (niet verwarren met individualisme) tussen. Je kan maar over welzijn spreken als er een stuk materiele welvaart onder zit. Maakt dat van dat overgrote deel van de samenleving materialisten?
Ik bewierook geen ondernemers. Ik stel alleen maar vast dat ze een cruciale rol spelen in het welvaartsbehoud door te investeren in vaak nieuwe dingen en zo werkgelegenheid scheppen. De 'gemeenschap' verschaft géén middelen aan de ondernemer, dat doen andere ondernemers. Banken zijn commerciële instellingen die proberen geld aan te trekken om het te besteden aan winstgevende activiteiten. En ondernemers betalen belastingen aan de overheid, net zoals de andere individuen, om gemeenschapsvoorzieningen te krijgen.