Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pandareus
Ik denk dat je je vergist hier.
Het recht is gegeven aan de burger, aan het individu. Wat overigens ook de betrachting was van de geestelijke vaders en moeders van het wetsontwerp. Maar dat mag je niet zover gaan extrapoleren dat de overheid daardoor dat recht moet garanderen door een verplichte toepassing/uitvoering van het recht dat de burger heeft. Dat is een stap te ver.
Het recht is er, mits het volgen van een stappenplan en een procedure. Glashelder. Maar de individuele arts kan vanuit dit recht van de patiënt geen plicht krijgen om hieraan gevolg te geven.
Moest dat wel het geval zijn, dan kom je in de situatie dat een arts iets zou moeten doen dat (mogelijks) totaal haaks staat op zijn eigen overtuiging als mens en als arts. En als vrijzinnige ben ik in elk geval van mening dat dit een aberratie zou zijn.
Fundamentalisten gaan dan misschien in de kramp, weigeren en draaien zich om. Realisten gaan dan baan ruimen voor hulpverleners die wel akkoord gaan met die wens van een hulpzoekende.
Ik vind het altijd jammer als er moet ruzie gemaakt worden en in extremen moet gepraat worden over een hulpzoekende mens, op het einde van zijn leven en in een toestand die op dat moment niet anders dan precair kan zijn.
De rust en het respect vallen mij daarentegen altijd op als ik in een debat rond dit thema een Wim Distelmans hoor, of de respectvolle manier waarop deze de palliatieve zorgverstrekkers hierin mee betrekt in het globale plaatje.
Als ik al één ding leerde, dan is het dat dit geen verhaal is van -of - maar wel van -en-.
|
Zoals u zelf zegt is er het recht,en voorziet de overheid de procedure, dus vergis ik me niet.
Dat een arts mag weigeren, is correct, enkel wanneer iedere arts zou weigeren zou het recht niet uit te oefenen zijn.