[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Ja. Op andere plaatsen in het evangelie staat dat tegenstanders van Jezus naar hem toe kwamen met strikvragen, om hem op liegen of godslastering te kunnen betrappen. Dat speelt hier ook. De schrijver gebruikt dit verhaal niet om een leerstelling te onderwijzen maar om van deze Jezus een historisch personage te maken. Daarvoor voert hij tegenstanders ten tonele.

De joden zijn geobsedeerd door de Wet van Mozes als Woord van God. Het Woord van God is de Waarheid, ook als dat pijnlijk is of onuitvoerbaar in een bepaald geval. Hun Waarheid ligt vast in een convenant met JHWH en is persoonlijk.
Voor Grieken is dat onbegrijpelijk. Voor hen is waarheid abstract en universeel. Waarheid is onpersoonlijk, wiskundig, de verhoudingen in een driehoek, de natuurwetten, zaken waar de goden zich niet mee bezighouden. Rechtsspraak en moraal is voor Grieken geen zaak van de goden.

Volgens Plato waren zijn ideeën bij de Goden.
En voor Aristoteles was God de eeuwige beweger, die zelf in rust verkeerde.
En als Geest was God de denker die zichzelf dacht als denker van het denken zelf.

Zoals gezegd, In dit verhaal wordt de vraag gesteld waar Jezus vandaan komt en wie zjjn vader was. Elke jood stelde zich voorals x, de zoon van y, de zoon van z uit de stam a. Jezus wordt nooit de zoon van Jozef genoemd, en in het register nog wel "naar men meende de zoon van Jozef".

De zoon van een hoer (Johannes 8:41)

Inderdaad, als Jezus had bevestigd dat hij een buitenechtelijk kind was, dan was hij gediskwalificeerd als leraar. Hij zoekt het daarom hoger op en zegt feitelijk dat hij de zoon van God is. Hiermee herhaalt de schrijver het dogma dat hij in zijn inleiding in hoofdstuk 1 heeft ontvouwd. Jezus is de Messias, en het Lam Gods dat de zonde der wereld wegneemt. Daar gaat het om.

Dat is bekend, maar beide is ook mogelijk: zoon van een hoer, maar ook zoon van God te zijn.
En ook nog van Jozef.

De overspelige vrouw is instrumenteel. Ze heeft een bijrolletje in dit goddelijk drama. Ze mag ook enkele woorden spreken als getuige van deze "waarheid" en bevestigt dat haar aanklagers zijn weggeslopen. Zo krijgt Jezus in de beeldvorming van christenen een lichamelijke kwaliteit bovenop de literaire en theologische of geestelijke kwaliteiten. Voor joden moeten abstracte zaken een stoffelijke gedaante aannemen en tastbaar worden en als zodanig eeuwig bestaan in een hiernamaals.

Mooi.
Maar wat schreef Jezus in het zand?