Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Als dat het doel is, dan zou even goed kunnen inzetten op "Latijn voor iedereen". Studie van een klassieke taal brengt een leerling studiediscipline bij, brengt inzicht in de structuur van een (Romaanse) taal, geeft een algemene kennis in onze West-Europese cultuur, enzovoort.
Mijn vele jaren in het onderwijs hebben geleerd dat "leren leren" goed klinkt, maar dat leerlingen een grote nood hebben aan het ontwikkelen van een basiskennis. Wil je een taal leren, dan zal je ook de discipline moeten ontwikkelen om woordjes te leren, om de spraakkunst onder de knie te krijgen... En dus niet louter "ik weet waar ik het kan opzoeken en hoe ik het later eventueel zal kunnen gebruiken".
|
Daar heb je gelijk in. In het secundair heb ik destijds in een college de afdeling Economie gevolgd. Dus nooit ook maar met een jota Latijn kennis gemaakt. Maar in die tijd was in de afdeling Economie het pakket vreemde talen erg omvangrijk wat het aantal uren betrof. Ik heb het geluk gehad les te krijgen van enkele uitstekende leraars Frans. Toen was het talenonderwijs
sterk literair van inhoud. Aan de 17e eeuwse "Classiques" uit de Franse literatuur, de grote romanschrijvers en dichters uit de Franse 19e eeuw werd veel tijd besteed.
En hier heeft
Pajoske wel een punt. Als volwassene heb ik ook vrij grondig Italiaans gestudeerd en de moeite opgebracht om achteraf regelmatig een Italiaans boek te lezen. De kennis van het Frans heeft mij hier daadwerkelijk geholpen. Anderzijds hebt u evenzeer gelijk omdat het Italiaans de Romaanse taal is die het dichtst bij het Latijn is gebleven. Die taal vertegenwoordigt eigenlijk de huidige stand van de evolutie van een van de volkslatijn-versies (het Toscaans) op het Italiaanse schiereiland.