een werkgroep, achter de schermen opgericht door Rob Van de Velde. Een campagne voor ‘draagvlakcreatie’, gefinancierd door bevriende bouwpromotoren. Een verborgen agenda voor de ontwikkeling van Linkeroever en een georchestreerde mediastrategie. Apache onthult het doortrapte verhaal achter de fameuze brug over de Schelde van N-VA.
“Dit is een verkiezingsbelofte”. Op 24 januari pakten zusterkranten Gazet van Antwerpen en Het Nieuwsblad groot uit met het plan van de Antwerpse N-VA om Linker- en Rechteroever te verbinden met een fietsbrug.
“De tijd is er rijp voor en we merken dat er bij de bevolking nu een draagvlak is voor dergelijk project”, tekenden beide kranten begin dit jaar op uit de mond van Rob Van de Velde (N-VA). “Deze brug is een belofte van N-VA en die gaan we waarmaken.”
Bijna negen maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen werd de fietsbrug over de Schelde op die manier het eerste electorale ‘mediamomentje’ van de Antwerpse N-VA. Een week lang sprak Antwerpen over de fietsbrug en Bart De Wever zag dat het goed was.
Intussen is Rob Van de Velde geruisloos van het Antwerpse politieke toneel verdwenen. Deze week was het dan de beurt aan zijn gedoodverfde opvolger Annick De Ridder om een nieuwe verkiezingsbelofte te lanceren: N-VA wil een openluchttheater op Linkeroever.
“Het prachtig zicht op de Antwerpse skyline en de Antwerpse rede moet een fantastische setting zijn voor een openluchtheater”, vertelde Annick De Ridder in Gazet van Antwerpen.
Waarna de krant vervolgt: “N-VA wil Linkeroever opwaarderen en ziet een handige link met een mogelijke fiets- en wandelbrug over de Schelde, een idee dat de partij al eerder voorstelde in de aanloop naar de verkiezingen.”
Draagvlakcreatie
Achter de succesvolle nummertjes, opgevoerd in de kranten en op televisie, gaat echter een heel ander verhaal schuil. Verslagen van vergaderingen, achter de schermen georganiseerd door Rob Van de Velde, tonen hoe
mediamensen, bouwpromotoren, vooraanstaande zakenlui en communicatie-experts op geregelde tijdstippen samen zaten. Het doel van hun bijeenkomsten? “Het ontwikkelen van de instrumenten om een breed draagvlak te creëren voor de brug”.
De focus op de fietsersbrug bleek een opstapje naar een heel ander verhaal: de ontwikkeling van Linkeroever
Om die campagne voor draagvlakcreatie op poten te zetten, moest geld worden opgehaald bij bouwpromotoren die dicht bij Rob Van de Velde staan. Onder meer Triple Living – ontwikkelaar van Nieuw Zuid en de Slachthuissite – en Vooruitzicht werden gepolst om daarvoor 30.000 euro op tafel te leggen.
Als klap op de vuurpijl bleek de creatie van de werkgroep en de focus op de fietsersbrug een opstapje naar een heel ander verhaal. Een verhaal dat de financiers ervan bijzonder genegen zijn: de ontwikkeling van Linkeroever.
‘Laat me A charmeren’
Het verhaal start in 2015, wanneer Rob Van de Velde een boek schrijft. ‘Laat me A charmeren’, is de titel, en in Gazet van Antwerpen mag de schepen van stadsontwikkeling een van de meest in het oog springende voorstellen in zijn boek verder uit de doeken doen: een fietsbrug over de Schelde.
“Geloof me, het is meer dan een spielerei”, vertelt Van de Velde in de krant. “De brug staat niet in het bestuursakkoord, maar ik ben ervan overtuigd dat de stad zo’n verbindingsbrug nodig heeft.”
In het interview droomt Van de Velde van een brug die vertrekt op Rechteroever, op een boogscheut van Nieuw Zuid, het grote bouwproject van ontwikkelaar Triple Living.
Linkeroever is dan weer de plek waar een andere belangrijke speler op de Antwerpse vastgoedmarkt kind aan huis is: Vooruitzicht.
Het boek van Van de Velde komt even in een stormpje terecht wanneer gemeenteraadslid Toon Wassenberg (sp.a) aan het Antwerps integriteitsbureau de vraag voorlegt of het wel gepast is dat Van de Velde zijn boek door projectontwikkelaar Vooruitzicht als relatiegeschenk laat bezorgen aan “alle bewoners van een Vooruitzicht-appartement, een Vooruitzicht-woning of een Vooruitzicht-buurt”.
De boeken zijn voorzien van een extra flap waarin Vooruitzicht de schepen uitgebreid in de bloemetjes zet. Rob Van de Velde zette er op zijn beurt een persoonlijk gehandtekende boodschap onder. “Graag wens ik u veel leesgenot in het vooruitzicht van een nog aantrekkelijker en charmanter Antwerpen.”
Etentje
Het integriteitsbureau zag geen graten in het een-tweetje tussen de schepen en de bouwpromotor, en het incident werd stilletjes gesloten.
Maar de brug zou Rob Van de Velde niet meer loslaten.
Enkele maanden na de boekvoorstelling, op 1 maart 2016, vindt een aantal mensen in de mailbox een berichtje met de wat mysterieus aandoende titel ‘missing link’. Het blijkt te gaan om een uitnodiging van Rob Van de Velde voor een etentje op 16 maart in The Glorious, een sterrenrestaurant in de Burburestraat.
Behalve een copieuze maaltijd, overgoten met flink wat drank, blijkt ook de droom van Rob Van de Velde op het menu te staan: de brug over de Schelde.
En met het verstrijken van de maaltijd wordt ook het echte doel van de vergadering duidelijker: een werkgroep moet een draagvlak helpen creëren zodat Rob Van de Velde en N-VA in de aanloop naar de verkiezingen succesvol kan uitpakken met ‘zijn brug’ over de Schelde.
Daarbij mag het verhaal vooral niet worden verkocht voor wat het later blijkt te zijn: een politieke belofte. Integendeel,
het moet lijken op een ‘bottom up’ beweging: de Antwerpenaar die schreeuwt om een brug, zodat Rob Van de Velde, twee jaar later, namens N-VA in Gazet van Antwerpen kan verklaren: “De tijd is er rijp voor en we merken dat er bij de bevolking nu een draagvlak is voor dergelijk project. Deze brug is een belofte van N-VA en die gaan we waarmaken.”
André Duval
Om dat draagvlak te creëren, rekent Rob Van de Velde op marketing veteraan André Duval. Hij is het die op 24 juni 2016 de vergadering van werkgroep ‘De Stadsbrug’ opent.
Om evidente redenen kunnen de vergaderingen niet doorgaan op het Antwerps stadhuis. Daarom wordt er afgesproken dat enkele deelnemers afwisselend de vergaderingen zullen hosten.
Terwijl buiten het ABVV een algemene staking organiseert verzamelt werkgroep ‘De Stadsbrug’ op 24 juni, op uitnodiging van zakenman Christian Leysen in het Ahlers House op de Noorderlaan.
Naast Christian Leysen en André Duval zitten onder meer Rob Van de Velde zelf, Marc Wellens (Duval Branding) en architect en voormalig stadsbouwmeester bOb van Reeth aan tafel.
Laten zich verontschuldigen: VOKA directeur Luk Luwel, projectontwikkelaar Stéphane Verbeeck en Rudy Collier die kort daarvoor afzwaaide als hoofdredacteur van Gazet van Antwerpen.
Het verslag van de vergadering begint met een stand van zaken. Daarin gaat het gelijk over ondernemers die bereid blijken geld op tafel te leggen om zo “bij (te) dragen in het ontwikkelen van de instrumenten om een breed draagvlak te creëren”.
En er is goed nieuws, zo lezen we: “De gesprekken leverden al vast positieve resultaten op. Er werd overeenstemming bereikt over het budget, zijnde 30.000 euro”
Ondernemers bleken bereid geld op tafel te leggen om zo “bij (te) dragen in het ontwikkelen van de instrumenten om een breed draagvlak te creëren”
Ademloos
De schepen die een werkgroep in het leven roept en een ‘draagvlakcampagne’ wil laten financieren door bevriende bouwpromotoren?
Blijkbaar beseft de werkgroep de gevoeligheid van het financiële aspect, want er wordt aan toegevoegd dat “dit ingezameld dient te worden op een transparante wijze”.
Ook het opzet om de hele operatie voor te stellen als ‘bottom up’, wordt in het verslag helemaal duidelijk gemaakt:
“Tevens is het in het voordeel van het project om een deel te verzamelen via crowdfunding; dit onderstreept dat het project vanuit het publiek gesteund wordt.”
Op het einde van het verslag lezen we verder hoe iemand van de aanwezigen blijkbaar de suggestie oppert om actiegroep Ademloos te contacteren. Dat voorstel valt echter op een koude steen.
Een steeds weerkerend punt is waar “de brug op linkeroever moet landen”. Voor een aantal deelnemers is het helemaal niet evident dat ze moet ‘vertrekken’ vanuit Nieuw Zuid en moet ‘toekomen’ aan het Galgenweel.
Er wordt beslist af te wachten wat de volgende vergadering brengt. Dan staat immers de voorstelling van de plannen voor de ontwikkeling van Linkeroever op het agenda.
Rob Van De Velde houdt de aanwezigen voor dat Antwerps stadsbouwmeester Christian Rapp in primeur aan de werkgroep die plannen zal komen toelichten.
De volgende bijeenkomst wordt gepland op 17 oktober 2016.
Transparant
Voor die vergadering heeft Rob Van de Velde zich laten excuseren. Wel op het appel is zijn kabinetsmedewerker Dirk Vanduffel, sinds jaar en dag een trouwe luitenant van Van de Velde.
Bij het begin van de vergadering wordt het streven van werkgroep ‘De Stadsbrug’ nog eens helder omschreven:
“zoeken naar gemeenschappelijke belangen, om zo niet enkel een bottom-up beweging op gang te brengen maar ook het project sneller – of zullen we zeggen eindelijk- ook echt gerealiseerd te krijgen.”
of nog:
“een draagvlak creëren, een onomkeerbaar momentum bereiken en de (politieke) bereidheid tot onderzoeken en realiseren van de financiering ervan”.
Vervolgens komt de vraag op tafel wanneer werkgroep ‘De Stadsbrug’ naar buiten zal komen.
“We hebben het dan niet alleen over de mediacampagne voor de draagvlakcreatie, maar ook over het bekendmaken van het bestaan en de werking van de werkgroep ‘De Stadsbrug'”, lezen we in het verslag.
Blijkbaar leeft de bezorgdheid dat later het idee zou kunnen ontstaan dat er “stiekem” vergaderd is. “Zal dit een smet werpen op de (goede) bedoelingen van de werkgroep?”
Rudy Collier oppert dat de bekendmaking misschien kan in het kader van de viering van 125 jaar Gazet van Antwerpen. De oud-hoofdredacteur van GVA vangt echter bot. Zijn idee wordt door de andere deelnemers prompt afgevoerd.
André Duval toont zich dan weer bevreesd dat hij, met zijn mogelijk woordvoerderschap “de smet van achterkamer- of vriendjespolitiek riskeert”.
Een vrees die door de andere communicatiespecialisten echter als “ongegrond” wordt verklaard. Zij weten op dat moment nog niet wat zich in de marge allemaal afspeelt.
Blijkbaar leefde in de werkgroep de bezorgdheid dat later het idee zou kunnen ontstaan dat er “stiekem” vergaderd is. “Zal dit een smet werpen op de (goede) bedoelingen van de werkgroep?”
Brug in het water
De discussie kabbelt voort, tot Christian Rapp arriveert en zijn toelichting aanvat. Al snel blijkt er weinig ruimte voor misverstand. Volgens de stadsbouwmeester zijn het centrum en de negentiende-eeuwse gordel zo goed als volgebouwd. De enige optie om de verwachte bevolkingsaangroei op te vangen, is Linkeroever ontwikkelen.
Daarna, zo lezen we in het verslag, komt de aap uit de mouw. André Duval trapt de bal binnen die door Rapp netjes op de stip werd gelegd:
“André stelt dat in het licht van de presentatie, de ontwikkeling van Linkeroever wellicht de sleutel kan zijn voor de realisatie van een brug. Indien zo, vindt hij, dan moet de werkgroep haar focus misschien verleggen en vooreerst de ontwikkeling van Linkeroever steunen en bewerkstelligen. De brug zal er dan wel komen.”
Het echte agenda van Rob Van de Velde ligt daarmee open en bloot op tafel: de brug blijkt vooral een bruggetje te zijn om projectontwikkelaars toe te laten Linkeroever te ontwikkelen. Werkgroep De Stadsbrug is een vehikel dat de weg daarvoor moet helpen plaveien.
Een aantal mensen voelt zich bekocht en reageert fors op de coup de théâtre.
Kan het allemaal toeval zijn? De financiering van de werkgroep en de creatie van een draagvlak door projectontwikkelaars? De coördinerende rol van schepen Rob Van de Velde in het verhaal?
Een van de aanwezige communicatiespecialisten legt als eerste de vraag op tafel: “Is er een bredere achterliggende agenda die bestaat uit de ontwikkeling van Linkeroever?”
Zijn interventie vindt ruim bijval. André Duval voelt zich genoodzaakt een stemming te houden. De uitslag daarvan is duidelijk:
“De ontwikkeling van Linkeroever en het onderbouwen van extra bouwprojecten aldaar is niet het thema en het werkdomein van de werkgroep en kan dit volgens de aanwezigen ook niet impliceren.”
Van de ene minuut op de andere is de werkgroep niet langer dienstig voor de echte plannen van Rob Van de Velde. Met de stemming eindigt de vergadering. Meteen komt er ook een einde aan het nog prille bestaan van werkgroep De Stadsbrug.
Westpark
Maar gelukkig voor Rob Van de Velde is er nog Gazet van Antwerpen. Acht maanden verder, op 23 juni 2017 zet de krant de kolommen van haar weekendmagazine CittA helemaal open voor de droom van Rob Van de Velde.
De reportage krijgt de titel ‘De droom van schepen Rob Van de Velde: zo moet Linkeroever Westpark worden‘.
In het licht van wat hierboven staat en de deelname van Rudy Collier, de auteur van het artikel aan de werkgroep, doet onderstaande inleiding de waarheid wel heel erg veel geweld aan.
“Het begon met de drang van de schepen om een voetgangers- en fietsbrug over de Schelde opnieuw boven water te krijgen. In stilte werd een werkgroep opgericht van betrokken/beslagen burgers. Van de Velde praat er nu voor het eerst over: “Tot nog toe kwamen de ideeën voor zo’n brug altijd van architecten. Hooggestemde ontwerpen die dan teloorgingen door de vele praktische bezwaren. Met deze werkgroep wilden we eerst andere stappen zetten en de obstakels bekijken. Die werkgroep bestaat uit mensen met diverse beroepen en van allerlei gezindten. Geen politici, ook ik hou me daarbuiten. Ik wil dat het een zuiver klankbord is.” Maar al snel kwam vanuit die burgers de vaststelling: heeft zo’n brug wel zin als op Linkeroever eigenlijk niks of weinig is om naartoe te stappen? Waardoor stadsbouwmeester Christian Rapp aan het werk werd gezet.”
De waarheid is dat Rob Van de Velde een werkgroep in het leven riep en daarbij het engagement van wellicht het gros van de deelnemers schaamteloos misbruikte om zijn echt agenda door te duwen: de ontwikkeling van Linkeroever waarbij projectontwikkelaars die bereid bleken om zijn campagne voor draagvlakcreatie via de werkgroep te steunen, aardig kunnen cashen.
Helemaal in dat plaatje past de voorstelling als zouden het ‘de burgers’ zijn geweest die de kwestie van de ontwikkeling van Linkeroever opriepen en zo Christian Rapp aan het werk zetten.
Het verslag leert dat de waarheid daar haaks op staat: wanneer het merendeel van de deelnemers aan de werkgroep vaststelde dat zij gemanipuleerd werden om de ontwikkeling van Linkeroever te rechtvaardigen, werd de werkgroep prompt opgeheven.
Andere lezing
Rudy Collier heeft alleszins een andere lezing van de gebeurtenissen. “Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik om politieke redenen gebruikt werd. Rob Van de Velde heeft de werkgroep misschien geïnitieerd, maar heeft zich daar vervolgens uitdrukkelijk niet meer mee gemoeid. Voor hem was het een klankbord. Mij lijkt het legitiem dat een schepen zo’n initiatief neemt.”
Dat spreekt volgens Collier ook uit de samenstelling van de groep. “Het waren allemaal apolitieke mensen die deelnamen aan de gesprekken. Ik heb nooit het gevoel gehad dat de achterliggende agenda de ontwikkeling van Linkeroever was. Dat is op een bepaald moment ter sprake gekomen, maar het was niet het opzet. De discussies gingen vooral over of zo’n brug technisch mogelijk zou zijn.”
Rob Van de Velde wilde geen commentaar geven.
Lees meer:
https://www.apache.be/2018/05/31/de-...5321-392845209 © Apache
En zo, wordt het volk bedrogen
bron: Apache