Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten
En dan? Daar schieten we niet veel mee op. De vierde editie gaat uiteindelijk terug tot de editio princeps van Erasmus, die gebaseerd was op enkele vrij late en niet betrouwbare Griekse manuscripten. Dus op manuscripten die hij toevallig in Bazel op de kop had kunnen tikken en op het manuscript dat hij van zijn vriend Reuchlin had geleend.
Met andere woorden, de vertalers van of voor de Statenbijbel waren zonder dat ze het beseften bezig met het vertalen van dubieuze Griekse teksten gepresenteerd door Erasmus. Erasmus echter die zijn Griekse tekst had gesteund op onbetrouwbare laat-middeleeuwse teksten.
En wat erger is, de christelijke gelovigen in de Republiek en later lazen dus gedurende ééuwen een Nederlandstalige (Staten)bijbel die steunde op corrupte teksten.
|
Nu ben ik wel heel benieuwd naar enkele voorbeelden van die "dubieuze Griekse teksten gepresenteerd door Erasmus" uit de vierde uitgave.