In 2014, naar aanleiding van deze procedure waren de binnen gestuurde 'eerste' conclusies van de fiscus letterlijk de argumenten die men heeft aangebracht voor de Rechtbank van Eerste aanleg(2011) . Gezien wij in 2014 al inzage in het gerechtelijk onderzoek hadden gehad waren de feiten gekend en die hebben we dan conclusies verwerkt. Hierna heeft de fiscus tijdens de eerste reeks van uitwisselen van argumenten geen enkele conclusie meer ingediend.
Het negeren van cruciale informatie - kiezen om het niet te willen zien.
In de reeks conclusies die nu zo'n 14 dagen geleden zijn afgelopen (2018/2019) herhalen we gewoon wat we reeds in 2014 aan de fiscus hebben gemeld. Dankzij verkregen recht op het nemen van kopijen uit het gerechtelijk onderzoek kunnen we nu keiharde bewijzen bij onze conclusies voegen.
( In 2014 hadden we van de onderzoeksrechter nog steeds geen toelating gekregen om kopijen te nemen en hebben we de informatie onder de vorm van getuigenverslagen aan het dossier toegevoegd.)
Onze ingediende conclusies van 2014 en 2018 omvatten honderden documenten die een niet mis te verstaan verhaal vertellen en de fiscus verkiest hierop geen enkel antwoord te formuleren.
Eventjes alles opgeteld moeten we vaststellen dat de fiscus voor de procedure voor het Hof Van Beroep toch zo'n 16 regeltjes extra heeft neergeschreven.
Kort verwoord:
Het zou de fout zijn van de tegenpartij (wij dus) dat de fiscus niet meer kan bewijzen dat ze correct hebben gehandeld....en ze vragen dat de belasting wordt nietig verklaard.
Zoals men ook kan opmaken uit de bijlage is er twee uur voorzien om te pleiten.
Hoe gaat men deze twee uur verdelen onder beide partijen?
Er is één partij met honderden documenten, argumenten, bewijzen, analyses , enz...
en er is de andere partij die met 16 regeltjes alles tracht dood te zwijgen.
