[Vlad]

Djemila Benhabib heeft een aantal anonieme getuigenissen verzameld uit het Brusselse onderwijs, en die zijn niet mals. Zo zijn er scholen in de vijfhoek waar islamitische leerkrachten hun autochtone collega’s openlijk verwijten ‘koefar’ (ongelovigen) te zijn. Zij weigeren in dezelfde bureaus te zitten met hen. Er zijn leerlingen die tijdens de ramadan liever niet vasten, maar niks durven te eten of te drinken uit schrik voor de druk van sommige medeleerlingen en islamitische leerkrachten. En er zijn meisjes van Marokkaanse origine die liever geen hoofddoek zouden dragen, maar de hoofddoek niet durven te verwijderen uit schrik voor slet te worden uitgemaakt.

Individuele rechten geslachtofferd. Dat betekent, stelt Djemila Benhabib, dat hun mensenrechten — die individuele rechten zijn — worden geschonden ten voordele van een communautaristische mentaliteit. Ze vindt het ongelooflijk dat UNIA zich geen bal in hen interesseert. Er zijn zwarte leerlingen die door moslimleerlingen uitgemaakt worden voor ‘abd‘ (Arabisch voor slaaf) en ‘azi‘ (Marokkaans Arabisch voor neger), vervolgt de auteur. Ook zijn kunnen nergens terecht met hun klachten.

‘In Brussel is het voor een salafist veel gemakkelijker om rond te lopen in de stad en te pronken met zijn orthodoxie, dan voor een seculiere moslim om een koffie te drinken in bepaalde buurten gedurende de ramadan.’

Brussel moet dringend gedekoloniseerd worden. Islamofobie, mijn gat.