Bij Jason W. trad nog een belangrijk aspect op de voorgrond, namelijk een ziekelijk zelfzuchtig motief. Toen de politie de woning had omsingeld waarin Jason en zijn vrienden zich hadden verschanst stak Jason zijn hoofd uit het raam en riep naar de agenten "schiet dan"; in de verwachting dat hij op die manier regelrecht naar het paradijs zou vliegen en dat hij als beloning zijn ongelovige familieleden uit de hel mocht bevrijden.
https://nos.nl/uitzending/41349-nieuwsuur.html
De jihad wordt dan gezien als een middel om persoonlijke problemen, echt of denkbeeldig, te overwinnen. De ratio is zoek, want door jezelf als schietschijf aan te bieden handel je niet volgens de strekking van de jihad. De jihad schrijft voor dat de ongelovige de schietschijf is, niet de jihadist. Dat is nog een teken dat jihadisten, een aantal onder hen ten minste, psychisch in de war zijn en hulp nodig hebben.