Een eiland leidt tot een eilandmentaliteit. Of hoe de geografie de cultuur beïnvloed. (Idem voor het klimaat, de flora, enz.)
Nooit zullen ze zich deel voelen van wat Basil Fawlty ooit 'the riffraff from across the Channel" noemde. Ik werk al heel mijn leven samen met Britten, dus ik kan het weten. Louter alleen al het feit dat ze niet in het minst geïnteresseerd zijn in het land, de politiek, de taal (talen!) of de cultuur van het land waar ze soms al meer dan 10 jaar wonen, zegt veel over wat ze echt denken. En toch zijn ze zo sympathiek. Maar vergeet niet dat we met hen steeds in HUN taal spreken over HUN politiek, over HUN muziek en over HUN land. Maar omdat we gefascineerd zijn door hun cultuur en hun taal, wordt hen veel vergeven. (Terwijl als de Fransen hetzelfde doen, dit tot ergernis leidt. Toch voor de Vlamingen.)
Ik herinner me nog de regeringsloze periode vlak voor Di Rupo premier werd. Zelfs de wereldpers had het toen over ons onregeerbare land. Alle dagen stonden de kranten vol over Di Rupo en De Wever. En dan vroeg ik uiteindelijk een van mijn Engelse medewerkers wat hij van de Belgische politiek wist. Zijn antwoord: "It's the Fat Boy and the Faggot show, isn't it?" Iedereen lachen natuurlijk, want dat talent hebben ze wel: met een instant one-liner hun onwetendheid en desinteresse verbergen. Il faut le faire!
|