[orfeus5412]

http://deredactie.be/permalink/1.2944725 - enkele citaten :

Volgens hoogleraar politieke wetenschappen Bart Maddens wordt het nieuwe Turkse systeem na het referendum paradoxaal genoeg democratischer dan het onze: de Turken zullen zelf kunnen kiezen wie aan het hoofd komt van de uitvoerende macht.

Goed principe
Toegegeven, zo een rechtstreekse verkiezing van de regeringsleider creëert allerlei praktische problemen. Dat heeft men in Israël ondervonden. Maar het principe is wel goed. Paradoxaal genoeg wordt het nieuwe Turkse systeem wat dat betreft democratischer dan het onze : de Turken zullen zelf kunnen kiezen wie aan het hoofd komt van de uitvoerende macht. Wij daarentegen zijn overgeleverd aan de wisselvalligheden van de coalitievorming. Krijgen we na 2019 premier Michel, De Wever, Peeters, of Di Rupo ? We weten enkel dat het niet of nauwelijks zal afhangen van onze stem.

Men maakt er ook veel misbaar over dat president Erdogan zal kunnen aanblijven tot 2029 en misschien zelfs langer, als de kiezer dat wil. Maar hoe zit het bij ons ? Het Belgische staatshoofd wordt aangesteld voor het leven, op de wijze van het ancien régime. Ook al heeft hij meer dan louter ceremoniële bevoegdheden, hij hoeft voor de uitoefening daarvan geen verantwoording af te leggen aan de kiezer. Wat dat betreft zitten wij nog steeds in het Ottomaanse tijdperk, dat Turkije al in 1922 heeft afgesloten.

De campagne voor het Turkse referendum verloopt niet correct, vernemen we ook. Het nee-kamp komt amper aan bod in de media. Dat zal wel zo zijn. Maar anderzijds : de Turken mógen zich wel uitspreken over hun nieuwe grondwet in het stemhokje. Dat is ons nooit gegund. Niks referendum in België. Als de partijvoorzitters het eens zijn over een grondwetsherziening, dan wordt die met de karwats door het parlement gejaagd, en dan moeten de burgers zwijgen.

Als er in België ooit één partij de absolute meerderheid haalt, dan wordt de voorzitter daarvan haast even machtig als Erdogan.