Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door wardje
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Voltaire
Voor mij is dit is eerder een technische dan een fundamentele kwestie, want in principe kunnen voorstellen die via het BROV vanuit de bevolking komen op dezelfde wijze getoetst worden als wetsontwerpen en wetsvoorstellen vanwege regering en/of parlement. Waarom zou dit voor het BROV anders moeten zijn dan voor parlement en regering? Te moeilijk - niets is te moeilijk in dit land  . Ik weet niet of de voorstanders van het BROV zeggen dat de meerderheidsregel heilig is zonder meer, voor mij is dit alleszins niet het geval. Ook de speciale meerderheidsregels die bestaan voor bepaalde vormen van wetgeving (vb. grondwet) kunnen naar analogie toegepast worden voor het BROV. Dit maakt het plaatje natuurlijker complexer maar dat is de prijs die je betaalt voor een rechtsstaat (die inderdaad veel meer omhelst dan louter "de wil van de meerderheid"). Het BROV als dusdanig hoeft daarom helemaal niet als idee in de vuilbak gekieperd worden, daar zie ik niet de minste reden toe. |
In de discussie met Jos Verhulst was het helemaal geen technische kwestie. Jv vond dat de zegen van de meerderheid overal en onmiddellijk het label "democratisch" aan verleende. Als ik hem goed begrepen heb, kon er geen hoger gezag bestaan dan "de wil van de meerderheid" (van dit moment, maar dat zei hij er nooit bij). Toetsing aan de grondwet is dus niet aanvaardbaar voor jv & compagnie.
Als die toetsing wordt doorgevoerd en de stemplicht blijft, dan heb ik niet langer principiële bezwaren tegen het BROV. |
De grondwet komt niet van God de Vader. Zij ontleent uiteindelijk ook haar gezag aan haar verondersteld democratische herkomst. Indien je aan een grondwet een bovendemocratisch gezag toekent, ze als een soort heilige schrift opvat, dan zou trouwens iedere grondwetsherziening (ook een herziening door het parlement) meteen heiligschennis zijn. Onzin natuurlijk: ook een Grondwet is een document of tekst die aan verandering onderhevig is.
Een democratische grondwet ontleent haar gezag aan het feit dat ze een emanatie is van de volkswil, en ze moet dus ook desgewenst door het volk - na een debat, bij stemming van meerderheid tegen minderheid - kunnen gewijzigd worden.
In Zwitserland hebben de uitkomsten van BROV's op federaal niveau meteen het karakter van een grondwetswijziging. Diverse scenario's zijn mogelijk (je kan bv een onderscheid maken tussen gewone wetgevende BROV's en grondwetgevende BROV's, en bv een hogere handtekeningdrempel eisen voor een grondwetwijzigend BROV dan voor een gewoon wetgevend BROV). Maar in geen geval mag de mogelijkheid tot grondwetsherziening uit de handen van het volk worden genomen, en de exclusieve worden van een of andere zelfverklaarde maatschappelijke elite. In een democratie moet het volk meerderheid tegen minderheid alle wetten kunnen wijzigen, ook de grondwet. Indien dat niet kan, dan betekent dit met logische noodwendigheid dat er in de samenleving een elite opereert die macht uitoefent over de meerderheid van het volk, en die meerderheid haar wil oplegt. Als dat het geval is, heb je geen democratie, maar een of andere vorm van elitocratie (bv. een particratie met dictatoriale trekjes, zoals in ons land).
In aansluiting op de opmerking hierboven: "
Jv vond dat de zegen van de meerderheid overal en onmiddellijk het label "democratisch" aan verleende. Als ik hem goed begrepen heb, kon er geen hoger gezag bestaan dan "de wil van de meerderheid" (van dit moment, maar dat zei hij er nooit bij)."
Per definitie is een 'meerderheid' altijd de meerderheid op een bepaald ogenblik. Inzichten veranderen, maatschappelijke disputen en debatten evolueren, meerderheden worden minderheden en omgekeerd. Er bestaan geen a priori eeuwige meerderheidsinzichten; een meerderheid is per definitie die van een moment. In tegenstelling tot wat particraten en voorstanders van dictatoriale systemen schijnen te denken, zijn er geen elites die op bovenzinnelijke of paranormale wijze toegang hebben tot absolute & onveranderlijke morele of politieke openbaringen, die ze dan gerechtigd zijn aan de meerderheid van het moment door de strot te rammen. Voorstanders van de particratie schijnen stiekem te denken dat zo'n elite eigenlijk wel bestaat, en dat zijzelf tot die elite behoren, maar de meeste van hun medeburgers niet. Anders is hun weerzin tegen de democratie niet uit te leggen.