Volgende diskussie heb ik al gedeeltelijk gevoerd op het forum "Communautaire discussies", maar ik zou ze eigenlijk eens graag los van kommunautaire kwesties willen voeren. Ik zou ze vooral eens willen voeren vanuit het standpunt van individuele vrijheid.
Er bestaat zoiets als het zelfbeschikkingsrecht van volkeren en staten. Volkeren en deelgebieden mogen zich onafhankelijk verklaren van een staat en weigeren er nog langer belastingen aan te betalen. Dit is hun goed recht. Maar als je de redenering doortrekt, dan hebben ook individuen het recht om "uit de staat te treden" door zich onafhankelijk te verklaren van de staat. Er bestaan trouwens veel zo'n niet-officiële mikro-naties (
http://www.micro-nations.org/). Die worden meestal gedoogd. Tot op het moment dat ze ook effektief weigeren belastingen te betalen aan de staat en weigeren mee te werken met het ambtelijk apparaat van die staat. Dan zijn het plots misdadigers, vliegen ze in de bak, en worden hun eigendommen in beslag genomen.
Waarom mag een op zijn vrijheid gestelde tegendraadse anarchistische bioboer niet tegen de overheid zeggen dat ze de pot op kan, dat ze haar belastingsaanslag in haar reet kan steken, dat hij zelf wel zijn boontjes op zijn boerderij zal doppen, dat ze hem met rust moeten laten, en de vertegenwoordigers van die overheid met de hooivork van zijn erf verjagen? Heeft die anarchistische boer er soms ooit voor gekozen om een overheid boven zijn hoofd te hebben?
Kortom: waarom mogen staten en deelstaten zich wél onafhankelijk verklaren van een staat, terwijl individuen dit niet mogen? Waarom hebben individuen minder zelfbeschikkingsrecht dan een staat? Wat geeft de staat en haar vertegenwoordigers het recht om het zelfbeschikkingsrecht van individuen te beperken? En als het zelfbeschikkingsrecht van individuen om praktische redenen moet worden beperkt, moet dan ook het zelfbeschikkingsrecht van staten en haar vertegenwoordigers om praktische redenen worden beperkt? Welke principiële en praktische grens stel je dan aan het zelfbeschikkingsrecht van individuen en staten? Moet het zelfbeschikkingsrecht van individuen en staten met gelijke kriteria worden beoordeeld? En zo neen, op welke basis maak je dan een onderscheid?
Voor alle duidelijkheid: de diskussie gaat er niet over of een onafhankelijkheidsverklaring van een individu tegenover de staat legaal is (dat is het met de huidige wetgevingen duidelijk niet), maar wel of het legitiem is.
Boert kleene, boert alleene 