Laat ons het plaatje eens omdraaien.
Stel dat er in Turkije al enkele decennia lang een ware invasie van christelijke paters en nonnen aan de gang is.
De ene orde is al fanatieker dan de andere en de meesten lopen rond in pijen en nonnenkleren en dragen grote kruisen. De ene kerk na de andere schiet uit de grond en hele wijken van steden worden ingepalmd door deze christelijke nonnen en patersorden.
De Turkse regering doet alles wat ze kan om het de paters en nonnen naar hun zin te maken. Ze krijgen speciale reglementen waardoor ze makkelijker dan Turken een winkel kunnen openen, er zijn speciale cursussen Turks voor nieuwe paters en nonnen, op school moeten de Turken voortaan leren dat een goed voorbeeld van integratie betekent dat je je bekeert tot het christendom etc.
Ze komen dan ook nog op straat en beginnen de ruiten van de winkels van de Turkse bevolking in te gooien. Ze eisen dat ze vaste quota krijgen op de Turkse arbeidsmarkt en dreigen anders met verdere acties.
Ondertussen blijft de instroom van paters en nonnen maar verder gaan. In Ankara is 4 op 10 van de geboorten nu reeds een christelijke non of pater.
Hoe zouden jullie staan tegenover deze situatie als deze zich zou voordoen in Turkije?
Vergezocht? Nee, want voor ons Europeanen is dat de dagelijkse realiteit. Denk daar ook maar eens aan als je weer eens komt staan zwaaien met een nieuw bundeltje eisen.
