Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hans Van de Cauter
Dat is een ridicule vorm van "hineininterpretierung". Toestanden uit het verre verleden toetsen aan moderne standaarden zoals democratische verkiezing.
|
We kunnen de negentiende-eeuwers inderdaad moeilijk verwijten geen eenentwintigste-eeuwse inzichten gehad te hebben. Maar dat kunnen we de eenentwintigste-eeuwers wel degelijk verwijten. Daar is niks mis mee, integendeel: het stelt met rede begaafde mensen in staat de vergissingen uit het verleden recht te zetten.
Citaat:
|
België was in 1830 één van de meest liberale en democratische staten ter wereld met een totale persvrijheid (in zekere zin grote dan vandaag). Ieder kon zijn zeg doen. De opstand van 1830 was algemeen en werd niet tegengegaan door een tegenopstand.
|
De Vlaamse provincies, Antwerpen en Limburg hebben zich wél verzet, zelfs in zoverre dat de Franse diplomaat Charles-Maurice de Talleyrand een opdeling voorstelde. Een broer van de fransman Louis-Alexandre Dechet (dichter van de Brabançonne) schreef op 1 november 1832 aan Alexandre Gendebien het pleidooi
de donner �* la France ses frontières naturelles [...] On pourrait, vu les circonstances, et sans trop s'humilier, consentir �* un arrangemant sur les bases suivantes: La province d'Anvers, les Flandres, le Limbourg et le Luxembourg �* la Hollande; le reste réuni �* la France qui donnerait �* Bruxelles un prince pour le gouverneur général. Eerlijk was de man ook niet want de
natuurlijke grens van Frankrijk was al sinds de romeinse overheersing en is nog steeds de taalgrens. Er is geen enkele legitimatie om die taalgrens naar het noorden op te schuiven.
Citaat:
|
Die revolutie was dus legitiem (niet wettelijk want een revolutie is per definitie nooit wettelijk) des te meer omdat de Verenigde Nederlanden niet meer waren dan het resultaat van het Congres van Wenen waarop alleen de vertegenwoordigers van de Europese grootmachten aanwezig waren zonder dat zij zich ook maar iets aantrokken van de mening van België.
|
En België is niet meer dan het resultaat van de konferentie van Londen. Daar waren aanwezig: Charles-Maurice de Talleyrand voor Frankrijk, prins Esterhazy voor Oostenrijk, baron Bülow voor Pruisen, Lord Aberdeen en later lord Palmerston voor Groot-Brittannië. Baron Verstolk en Anton Reinhard Falck vertegenwoordigen Nederland en Sylvain van de Weyer vertegenwoordigt het Gouvernement Provisoire. Het zijn de Engelsen die iedere toegeving aan Frankrijk afblokken. Daarmee scheuren ze het Nederlandse volk in twee stukken en plaatsen ze het deel dat we vandaag met een
pars pro toto als Vlaanderen omschrijven onder Belgische bezetting.